2012

2012....Een jaar dat zo vol hoop en geluk begon, we dachten dat voor ons ook eindelijk de zon weer ging schijnen.
Het gevoel er even aan te hebben  geproefd , smaakte naar meer...
Helaas mocht het niet zo zijn en kreeg we al snel het bericht dat ons weer terugbracht naar de werkelijkheid.
Door dit slechte nieuws is ons weer veel afgenomen, maar onze strijdkracht en positiviteit staat nog steeds overeind.

En wat een mooi jaar is het geworden, wat betreft Nina is nog steeds alles rustig.
De laatste maanden ging het wat minder, waarschijnlijk door de chemo. Nina begon weer te spugen, in de afgelopen jaren heeft Nina dat tot een kunst verheven die haar makkelijk afgaat.
Doordat ze spuugt durft ze niet meer te eten en zo is het cirkeltje weer snel rond.
Ze is hierdoor veel afgevallen en ziet er daardoor magertjes en dus ziekjes uit.
We zijn tijdelijk gestopt met de chemo en gelukkig gaat het nu weer een stuk beter.
Ondanks dit is het mooi om te zien hoe Nina zich weer dapper door alles heen slaat, de ziekenhuis bezoekjes, de prikken, het slikken van alle medicijnen.
En wij zien haar vooruitgaan en groeien, van een verlegen meisje dat zich achter haar mama verschool groeit ze op tot een lieve bijdehante puber.
En als je bedenkt waar Nina vandaan komt, dan is dat hard vechten voor haar.
Ondanks alles durf ik dus te zeggen dat we een prachtig jaar achter de rug hebben, we hebben genoten van elkaar.
Wat hebben we veel mee mogen maken, ieder moment was puur genieten!

De laatste 3 jaar hebben we elkaar telkens weer een gelukkig Nieuwjaar gewenst.
Daar doe ik niet meer aan....
Morgen avond is het natuurlijk wel feest, we gaan zeker ook knalllen.
De mooiste grootste regenboogpijl gaat de lucht in voor Mirabel..

Voor 2013 jaar wens ik iedereen een jaar vol liefde en tijd met en voor elkaar.

Marcha

Kort gesprekje

Mam?

Ja Nina...

Gisteravond was ik aan het denken hoe mijn leven er had uitgezien als ik niet ziek was geworden....


Oh..en hoe had dat er dan uit gezien?


Minder spannend mama,


En is dat spannend als in niet leuk of als goed spannend?


Als in goed spannend..... ik had een heleboel leuke dingen niet meegemaakt.


Hier werd ik even stil van...wat een waardevolle woorden van een meisje van 10 die al
bijna drie jaar in de hel die  kinderkanker heet leeft.
Niet de vervelende dingen zijn haar bijgebleven van die tijd maar de mooie dingen die zij en wij
samen hebben mogen meemaken.

Ik kan iedereen die Nina deze mooie herinneringen heeft gegeven niet genoeg bedanken.

XXX

-Together-

Parijs, Disco & Tijgers

De eerste twee hebben te maken met het feit dat Nina een tiener is geworden en de laatste is een super verassing.
Sinds mei hebben we een nieuwe traditie in het leven geroepen, als je 10 word mag je met papa en mama een weekend weg. Dat mocht Nina dus nu en straks Bowie en Mick ook.
Na lang twijfelen tussen Rome en Parijs werd het toch de laatste.
Vorige week vrijdag vertrokken we en we hebben een supergaaf druk weekend gehad.
Wat hebben we veel gedaan, het uitgangspunt was de Mona Lisa, want die een keer zien staat al jaren op Nina's verlanglijst.
Dus eerste op naar het Louvre, erg indrukwekkend allemaal, Nina genoot van de schilderijen en alle andere oude schatten.
Je zou het misschien zo niet zeggen, maar Nina is echt wel een beetje een kunst en cultuurfreak.
Maar toen ze s'middags op de Champs-Élysées stond kwam het shop meisje in haar weer naar boven.
Ook nog de Notre Dame bewondert en daarna naar de Eifeltoren net op het moment dat de schemering overging naar donker mochten we naar boven en gingen de lampjes aan, magisch!
Zondags nog naar de Sacre Coeur en een mooie tekening laten maken bij de artiesten in Montmarte.
Nog een keer naar de Eifeltoren om afscheid te nemen en toen weer naar huis.

Nina bij het Louvre

Samen bij de Eifeltoren

Afgelopen vrijdag ging ons meisje voor de eerste keer naar de disco....ok de tienerdisco....op de hoek van de straat, maar toch.
Voor ons en voor Nina vast ook voelt het toch weer als een overwinning.
Helemaal opgetut vertrok ze, ik moest haar wel wat eerder op halen want door de drukte en het lawaai was het toch wel vermoeiend maar genoten heeft ze, volgende maand weer!

Een paar weken geleden kwam ik op het internet een bericht tegen dat er 3 tijgertjes waren geboren
in Cirus Belly Wien.
Ik trok de stoute schoenen aan en stuurde ze een berichtje waarin ik kort uitlegde dat Nina helemaal
gek was van tijgers.
Ergens om vragen blijft nog steeds erg moeilijk maar voor Nina wilde ik dat natuurlijk wel doen.
Omdat ik wist dat Make a Wish al heel veel had geprobeerd om Nina met tijgers te laten knuffelen
had ik eigenlijk niet verwacht dat dat kon en dat was mijn vraag daarom ook niet.
Mijn vraag was of ze een keer de tijgertjes van dichtbij mocht bekijken.
Ik was dan ook zo verbaasd en blij en ontroerd dat ik al snel een mailtje terugkreeg met het nieuws dat ze niet alleen mocht komen kijken maar ze ook mocht knuffelen. Wauw, wie had dat verwacht!
Gisteren was het zover de tijgertjes waren 5 weken oud genoeg om mee te knuffelen.
We werden hartelijk ontvangen door Saskia van Belly Wien die Nina naar de tijgertjes bracht.
Eerst mocht Nina met een tijgertje in de piste spelen en nadat mamatijger naar de andere kooi was geleid mocht Nina onder toeziend oog van Mama met de 3 tijgertjes spelen.
Het is niet te beschrijven wat het met je doet om Nina,s gezicht te zien. Zo stralend!!!
Daarna mochten we de geweldige show van Belly Wien bekijken, wat een feest een spetterende show
met natuurlijk de show met 4 grote tijgers als hoogtepunt.
Nina heeft er nu wel weer een nieuwe liefde bij sinds ze de mascotte van het circus Giraf Kenay
een wortel mocht geven is ze helemaal verliefd.
Wat een mooie middag en wat zijn we Belly Wien dankbaar dat ze  dit mogelijk hebben
 gemaakt!

 

 

 

 

 

                                                Zo ziet gelukkig er uit !!!!!
Liefs Marcha

Kermis in Mill

Dit weekend is het kermis in Mill, iets waar de kinderen zich al weken op verheugen.
We vieren ook een beetje het einde van een prachtige zomer.
Wat hebben we veel gedaan en wat hebben we genoten, van het weer, van vrienden en van elkaar.
Na het weekje Renesse zijn we vertrokken naar Spanje en hebben daar flink wat vitamine's
opgeslurpt.
Nina is in de vakantie zo hard vooruit gegaan, ze kan steeds meer en word ook steeds zelfstandiger.
Best even wennen om haar hand, die zolang in de mijne heeft gelegen weer los te laten.
Maar ook heel mooi om te mogen zien hoe stoer ze dit doet, ik ben zo trots op haar.
Dit is waar we zolang naar hebben verlangd...
Nina weer gewoon Nina.
Ze geniet, lacht, vorige week stond de oprit vol met fietsen en het huis vol met lachende
rennende kinderen.
Precies zoals ik me ons huis ooit had voorgesteld toen we hier 5 jaar geleden kwamen wonen.

Ondanks dat het zo goed gaat met Nina zijn we nog steeds verbonden met het ziekenhuis,
de kuren gaan gelukkig nog steeds goed maar ze moet regelmatig voor controles naar Nijmegen.
Een paar weken geleden heeft Nina weer een scan gehad.
Die liet zien dat de tumor op het moment weinig in grote toeneemt. Positief  nieuws dus,
of dit direct door de chemokuren komt is nog niet te zeggen daar is nog wat meer tijd voor nodig.
De oncoloog ziet ook duidelijk dat Nina goed vooruit gaat en dat maakt het voor Nina dus ook
makkelijker om aan het "gewone" leven deel te nemen

Lekker zelf zonder papa en mama maar met vriendinnen naar de kermis.
Zaterdagavond had Nina de hele klas uitgenodigd om naar de kermis te komen om iets te onthullen.
Op de cakewalk die afgelopen winter een nieuw front heeft gekregen staat een portret van Nina geschilderd.
Het is zo mooi en Nina is zo trots dat ze het graag aan iedereen wil laten zien...en terecht!

Dansen aan de zee

Ondanks dat het weer nog niet echt meezit zijn we volop aan het genieten deze vakantie.
Na de laatste schooldag zijn we meteen naar Renesse gereden waar we weer mochten verblijven in een huisje aan de duinen van Stichting Gaandeweg.
Marleen en Leander gingen met ons mee, we hadden heerlijk weer en hebben geluierd aan het strand,
geknutseld en veel gefietst.
Nog een dagje nar Port Zeelande geweest en naar Concert at Sea.
Het is en blijft een bijzondere plek en helaas vloog de tijd voorbij we hadden nog wel weken kunnen blijven.

De tweede week van de vakantie was ook al vol gepland dankzij lieve mensen die we kennen, minder goed kennen of zelfs helemaal niet.
Nina mocht samen met vier anderen een workshop volgen bij Manon die haar was aangeboden door Gloudemans in Uden...gewoon zomaar...
Het was een super gezellige middag met een heerlijke taart als resultaat, opeten mocht natuurlijk niet want Nina is altijd erg zuinig op haar kunstwerken.

In Renesse leek het Nina zo leuk om op een paard over het strand te rijden, mhhh eerst maar wat oefenen en dan in het najaar terug leek mij een beter idee.
Die wens werd meteen na thuiskomst ook al vervult en zo heeft Nina haar eerste les gehad bij een Manege in Odiliapeel, een natuurtalent.

Nina en Calimero

Inmiddels staan de koffers alweer gepakt voor het volgende avontuur, dus ik denk dat ik niet hoeft te vermelden dat het heel goed met Nina gaat!

En Mick die relaxt gewoon tussen alle drukte door.

Geniet van jullie vakantie..en van elkaar...gewoon omdat het kan!

Liefs Marcha

Ruud en alle vrijwilligers Bedankt!!!!

We raken maar niet UitGeOpkikkert.
Woensdag had Nina een schilderworkshop, die haar tante had gescoord op de veiling,het was een erg gezellige en creatieve middag.
Afgelopen vrijdag gaf Mette Marit haar kinderfeestje in Langenboom georganiseerd door Juffen
Suzan en Brigitte met de hulp van een stel lieve ouders.
Het was een superfeest...volgens Mette Martit en Nina het beste feest ever. Het was een echt Tuttenbellefeest met alles erop en eraan met als afsluiting een spetterende modeshow.

En vandaag was het dan zover de ambassadeursdag van Opkikker, weer een dag die word georganiseerd voor langdurig zieke kinderen om eventjes alles te vergeten.
Iedereen die hard heeft  gewerkt om het "glazen huis" op poten te zetten.
Iedereen die een veiling heeft aangeboden, iedereen die geboden heeft op een veiling.
Voor iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan Kameleon Kikkert Op, dit is waar jullie het voor hebben gedaan.
Zoveel  lieve kindjes...allemaal zo blij....voor één dag.... even alles vergeten..

Alles was tot in de puntjes georganiseerd, met op het eind van de dag spetterende optredens van
o.a. De Gebroeders Ko, Dean Saunders en Ralf Mackenbach. Wij werden door wat giraffen op de weg opgehouden en daarom te laat voor Ralf, help!!! Nina stiekem in tranen, opgemerkt door een vrijwilliger die ervoor zorgde dat Nina even achter de schermen naar Ralf mocht.
Wauw Nina straalde, kriebels in mijn buik om haar zo blij te zien. En dat is Opkkikker, niets gaat te ver om een kind gelukkig te maken.
Ik hoop dat ze nog heel lang heel veel kindjes net zo gelukkig kunnen maken als Nina vandaag.

Voor alle papa's, een fijne vaderdag morgen!
Marcha

Genieten......

Zo veel en zo vaak als we kunnen feesten en genieten...
Dat was de afspraak.....
en dat kan ze...

We hebben volop genoten van het Pinksterweekend natuurlijk van het mooie weer maar ook van lieve vrienden om ons heen.
En op pinksterzondag ging Nina vliegen in een Antonov.
De vlucht was door Nina gewonnen op de veiling van Het Glazen Huis waarvan de opbrengst was voor Stichting Opkikker.
Samen met een groep die ook geboden hadden ging Nina de lucht in als co-piloot.

Afgelopen weekend was het zover...het knalfeest. Nina had haar kinderfeest al een aantal jaren niet gevierd en dan heb je wel recht op een superfeest. Nina had wat uhhh...bescheiden wensen, en die hebben we allemaal in vervulling kunnen laten gaan.
Zaterdag een heerlijke dag bij de Efteling met een groep super lieve meiden, ze hielden allemaal rekening met Nina en ook met Bowie viel ook niet mee voor hem tussen al die dames.

Na de Efteling kon een bezoek aan Villa Pardoes natuurlijk niet ontbreken.
We werden hartelijk ontvangen, eerst was het raar om binnen te zijn, om dit fijne plekje weer te zien.
Eerst een rondleiding van een trotse Nina door haar Villa en toen ging iedereen spelen alsof het de normaalste zaak van de wereld was, en daarvoor is de Villa ook bedoelt.
Het voelt zo als thuis we hebben veel meegemaakt daar, veel lieve bijzondere mensen leren kennen dus met een dubbel gevoel verlieten we de villa weer.
Onderweg naar huis even langs de Mac, en thuis stond de champagne al te wachten.

Daarna allemaal samen op de bank voor een filmpje en proberen te gaan slapen.
Het werd volgens mij meer een klets dan een slaapfeest.
Hup s'morgens meteen maar weer een filmpje erin en daarna een een chocoladefonteinontbijt.
Het regende verschrikkelijk dus we hebben ons binnen vermaakt met spelletjes ook heel gezellig na het drukke programma van zaterdag.
Als laatste nog met zijn allen naar het kinderparadijs ABC en toen zat het feestweekend er weer op.
Het weer zit niet mee, maar wij feesten gewoon weer verder, we hebben nog plannetjes genoeg.

Nina voelt zich nog steeds prima, de nieuwe kuur zou eigenlijk morgen beginnen maar de bloedwaardes zijn aan de lage kant dus word het een weekje uitgesteld.
Komt eigenlijk goed uit want dit weekend heeft Nina Ballerina 2 voorstelling in de Schouwburg van Cuijk.
Ik heb al een klein voorproefje gehad....dansen kan ze als de beste!

X Marcha

Weer naar Jopie

Iets meer dan twee weken geleden is Nina weer met chemo begonnen. De kuur is een cyclus van 28 dagen waarvan ze de eerste 5 dagen chemopillen moet slikken. Dit gaat gelukkig goed en ze heeft er weinig last van gehad. Een beetje hoofdpijn maar dat was alles, Nu ze weer met de chemo begonnen is staat Nina weer onder controle bij het ziekenhuis.
Iedere week worden de bloedwaarden gecontroleerd, ze krijgt hiervoor en vingerprik. Het prikken mag ook in Boxmeer gebeuren, Nina was helemaal blij...mag ik dan weer naar Jopie!!!
Goed om te zien dat ze blijkbaar ook fijne herinneringen heeft aan het ziekenhuis en het niet erg vind om er naar toe te gaan. Het is ook fijn om alle lieve verpleegkundige van de afdeling te zien, Nina word met open armen ontvangen en vertelt vol trots over alles wat ze heeft meegemaakt maar natuurlijk het meeste over Mick.

Ik krijg vaak de vraag hoe het met Nina gaat. Eigenlijk hartstikke goed, ze gaat nog steeds vooruit,
heeft voor haar doen veel energie en heeft vooral overal zin in.

We genieten van het heerlijke weer, ze speelt veel bij vriendinnen, logeerpartijtjes maar vooral veel spelen met Mick. Tussendoor heeft ze wel haar rust nodig, maar Nina heeft altijd goed geweten waar haar grenzen liggen en neemt zelf de rust als ze daar aan toe is. Meestal kruipt ze dan in haar bed en gaat lekker even tv kijken.

De afgelopen tijd was heel bijzonder met vooral veel speciale vakantie's maar ook weer van de gewone dingen kunnen genieten is zo fijn. Kun je je voorstellen hoe het voelt om weer voor de eerste
keer geknipt te worden. Nina is zo blij met haar nieuwe vette kapsel. Het afgelopen jaar hebben we Nina alleen met mutsje gezien wat een ander gezicht ze straalt helemaal.

voor.....

na!!

Vorige week vroeg ze "mama, ik zou zo graag weer eens willen fietsen" niet makkelijk want zomaar op de fiets stappen zit er niet in. Ze mist hiervoor de kracht nog en de balans ontbreekt ook nog.

Maar tijdens een logeerpartijtje bij Marleen werd hier ook een oplossing voor gevonden.Op een mooie zomerdag ging Nina met de wind door de pasgeknipte haren in volle vaart de dijk af op een .....aanhangfiets.

Sommige wensen zijn zo makkelijk te vervullen, met en beetje creatief denken.

Mama ik zou ook nog graag een keer graffiti willen spuiten......iemand die daarmee kan helpen?

Morgen weer een spannende dag, tijdens de veiling voor stichting Opkikker is er een rondvlucht met een Anotov geveild.

Morgen is het zover, met Nina als copiloot gaat de groep die de veiling gewonnen heeft de lucht in.

Ik wens jullie allemaal veel plezier!

Marcha

Verjaarweek

Vakantie.....het weer zat niet mee, en wat doen we met Nina,s verjaardag dit jaar?
Nina is altijd in de mei vakantie jarig, best een lastige tijd om een verjaardag te vieren,
en zeker dit jaar zaten we een beetje met gemixte gevoelens. We moesten ook even de bijwerkingen van de bestraling afwachten voordat we plannen gingen maken.
Maar daar hoefden we geen rekening meer mee te houden. We vonden dat we wel weer een vakantie verdient hadden en dat we Nina's verjaardag op een ander tijdstip zouden vieren. Donderdag besloten dat we naar Spanje zouden vertrekken en snel naar huisjes gaan zoeken.
Oom en tante uit Zwolle kregen lucht van onze plannen en stelden voor dat ze ook mee zouden gaan.
Geen probleem, hoe meer zielen hoe meer vreugd. We moesten alleen op zoek naar een groter huisje.
Ondertussen wat mensen op de hoogte gebracht dat we op zondag naar Spanje zouden vertrekken en als ze Nina's verjaardag wilden vieren dat ze dan ook maar die kant op moesten komen...
Dat we hele lieve vrienden en familie hebben wisten we al, maar dat ze het er voor over hadden om Nina zo'n mooie dag te bezorgen had ik niet durven dromen.
Maandagochtend waren oom, tante, neef en nicht uit Zwolle er al, dat was al een heel feest.
s'Avonds het huis van binnen en buiten versiert.
Dinsdagochtend stond eerst oma op de stoep compleet in Hawai-outfit, Nina kon haar ogen niet geloven en was superblij.


Het thema was Aloha

Kwartier later werd er weer aan de deur geklopt...tante Natasha en Devin, het feest kan beginnen!
We zijn klaar om aan de taart te beginnen maar de taart moest nog even wachten want er was nog een verrassing onderweg. Nina's beste vriendin Mette-Marit en  haar familie ontbraken nog.
Dat is pas echte vriendschap, Nina vloog Mette om de nek, zo blij om haar te zien.


Echte vriendschap

Bowie ook helemaal blij want de broers van Mika zijn ook zijn vrienden. Als laatste maakten vrienden uit Spanje het gezelschap compleet en kon het feest beginnen.

Wat een dag.....een beter feest is er nog nooit geweest volgens Nina, en volgens mij ook!
Heerlijk onder de Spaanse zon een fiesta.



Geen feest zonder kadootjes

s'Avonds hebben we op het strand 5 wensballonnen opgelaten voor Nina waarop we eerst allemaal een wens voor haar hadden geschreven. Wat een bijzonder moment...en toen was er een hele mooie dag voorbij.
Zo mooi dat we besloten om het de volgende dag nog maar eens over te doen..en de dag daarna.. en daarna.
Zaterdag vertokken Mette en familie weer naar huis maar het gat werd opgevuld door Kitty, die lekker de rest van de vakantie nog bij ons is gebleven.

Vrienden en familie die je steunen en er voor je zijn in goede en slechte tijden...
Dank dat jullie deze mooie dag, Nina's geboortedag, nog mooier hebben gemaakt...
En onvergetelijk.....
We houden van jullie...
XXXX X XX XXXX XX X

Fiesta

Kanker is een verschrikkelijke ziekte waarin niemand je garanties kan geven.

Maar als er een ding is wat ik in de afgelopen 2 jaar heb gezien dan is het dat je nooit de hoop mag opgeven.

Je moet vast blijven houden, vast blijven houden dat de pijn ooit minder word, dat je ooit weer kunt lachen en gelukkig word, dat je ooit weer gewoon een kind bent  maar zeker dat je ooit weer beter word.

Opgeven is geen optie.

De behandeling in Tilburg die niet door kon gaan was een enorme tegenvaller die we weer moeten verwerken zoals zoveel dingen in de laatste jaren, alleen word het steeds zwaarder om er over heen te stappen als het tegenzit.

We nemen nu eerst lekker de tijd en rust die we hard nodig hebben en zullen daarna samen met de behandeld artsen bekijken wat de volgende stap is.

Uit de reacties die ik hoor en lees maak ik op dat er geen vertrouwen meer is.

Het verloop van Nina's ziekte en de behandeling daarvan is een moeilijk verhaal waarvan het einde nog niet inzicht is.

Ik heb van jullie allemaal veel steun mogen ontvangen en veel warmte ik wil jullie vragen om dat nog even te blijven doen en het positief proberen te bekijken, dat doen wij ook.

We blijven hopen.

Dinsdag 1 mei word Nina 10 jaar, zondag vertrekken we naar Spanje en we zullen daar voor

haar een knalfeest gaan geven.

Wij gaan dansen en zullen aan jullie denken.

Marcha

Tilburg

Weer terug bij af..
Kanker is .... ik heb er gewoon geen woorden meer voor.
Gisteren waren we in Tilburg voor de behandeling met Gammaknife,
een apparaat dat op een klein gebied kan bestralen zonder andere gezonde cellen aan te tasten.
Nadat Nina onder narcose was gebracht werd er eerst een uitgebreide mri gemaakt.
Na 3 kwartier werden we bij de radioloog geroepen, als je binnenkomt weet je al genoeg.
We hebben slecht nieuws voor u...waarom kunnen we niet voor 1 keer wat anders horen!
De tumor zelf zou nog behandeld kunnen worden maar de uitzaaiingen hebben allemaal uitlopers en het gebied wat er dan bestraalt moet worden brengt te veel risico's met zich mee.
Als Nina uit de narcose komt moeten we het haar vertellen.
Nina neemt het nieuws gelaten op, wist ik maar wat er in haar hoofdje omgaat maar te veel
vragen wil je ook niet. We moeten haar volgen en dat is moeilijk je wilt alleen maar weten hoe ze zich voelt en of zij het nog trekt.
Ze heeft verder gelukkig weinig last van de narcose meer.
We gaan dit weer een plekje geven en kijken na de vakantie weer verder.

Weer verder

Onwerkelijk hoe snel alles weer gewoon verder gaat.
De dag nadat Nina het slechte nieuws heeft gekregen heeft ze het in de klas vertelt.
ze wil heel graag dat iedereen het weet maar wil er zelf liever niet over praten.
Misschien is het er voor haar dan wel niet......
Voor ons is dat op het moment ook de makkelijkste weg.
Het gaat tenslotte ook nog heel goed met Nina ze heeft nergens last van, dus wat dat betreft
is alles ook nog steeds hetzelfde.
In haar hoofd heeft ze natuurlijk wel veel te verwerken, heel voorzichtig kunnen we daar soms
samen over praten.
Dat is voor ons op nu ook het moeilijkste we willen "gewoon" verder gaan maar we worden toch weer gedwongen om over dingen na te denken en keuzes te maken.
En dat is nu juist waar het wringt, voordat Nina ziek werd nam ik vaak beslissingen op gevoel
maar dat gevoel laat me steeds vaker in de steek. Zo wist ik zo zeker dat alles achter de rug was
en dat het goed ging komen met Nina.
Hoe moet ik nu ooit nog op mijn gevoel kunnen vertrouwen en beslissingen nemen.

Een stap is al genomen, Nina word morgen bestraalt.
In Tilburg krijgt ze een behandeling met GammaKnife met als doel de metastasen en tumor die er nu zit aan te pakken.
Dit is een relatief eenvoudige ingreep die voor Nina weinig belastend zal zijn.
Ze krijgt een narcose en misschien moet ze uit voorzorg 1 nachtje blijven.
Daarna zal misschien wat moe zijn maar dat zal ook weer beter worden.
Hopelijk valt het mee en kunnen we daarna weer plannen gaan maken.
Het is tenslotte vakantie!!!

Mijn twee kanjers..samen sterk

Verslagen.......

                                 Life isn't about waiting

                                 for the storm to pass,

                                 it's about learning to

                                 dance in the rain

Na 2 jaar lang vechten, op het moment dat het geluk ons leek toe te lachen, krijgen we het bericht dat er een nieuwe hersentumor bij Nina is gevonden.
We zijn verslagen en kapot van verdriet, machteloos en boos.

Gister was een bijzondere dag voor Nina.
Ze is ambassadeur van stichting Opkikker en op haar school hebben ze een actie georganiseerd om geld op te halen voor Opkikker.
Om half 4 moesten we in het Radboud zijn, waar Nina het slechte nieuws te horen kreeg, op dat moment stort onze droom  in elkaar en werd ons alle hoop weer afgenomen.
Hoe bijzonder sterk en dapper Nina is bleek maar weer.
Toen we thuiskwamen wilde ze het liefst weer naar school om het einde van de actie mee te maken.
Wat een kanjer!! Zo'n verschrikkelijk nieuws en dan toch verder gaan met genieten.
Wij volgen haar en blijven dansen in de regen!!

Hoe en wat  nu weten we nog niet.
Nina voelt zich hartstikke goed dus voorlopig gaan we maar een ding doen en dat is volop genieten.
Via dit blog houden we jullie op de hoogte.
Aangezien wij het erg druk gaan hebben met dansen en het leven vieren,
wil ik jullie vragen om ons niet op Nina's ziek zijn aan te spreken
als we daar mee bezig zijn.
We willen ons verdriet graag met iedereen delen maar dus liever
via mail zodat ik op het moment dat daarvoor geschikt is kan reageren.
Ik zal jullie via dit blog weer op de hoogte houden van de ontwikkelingen.

Liefs Marcha

A dream come true

Zaterdag 4 februari, wenshalers Gerda en Corinne komen Nina verassen met het grote nieuws.
Nina herkent ze meteen en is vanaf dat moment op haar hoede.
Bas ik ik zijn zenuwachtig, hoe gaat ze het vinden dat haar wens vervult gaat worden. Corinne verteltNina dat er lang is nagedacht maar dat ze haar het goede nieuws kunnen vertellen dat haar wens vervult gaat worden. Nina is helemaal overdondert als ze haar dan ook nog vertellen dat we de volgende dag vertrekken straalt ze helemaal.
Zondagochtend worden we om half zes opgehaald door een taxi en naar Schiphol gebracht. Daar aangekomen worden we opgevangen en door de incheck en douane geloodst. In het vliegtuig is bij de crew ook bekent dat Nina een wenskind is en worden we in de watten gelegd. We mogen ook een kijkje nemen in de cockpit wat heel bijzonder is.
De vliegreis duurt 12 uur maar de tijd vliegt voorbij.
Om 10 uur s' avonds landen we in Johannesburg en daar staat onze gids Colin van African Insight .
Hij is onze gids voor de komende 7 dagen, hij brengt ons naar ons eerste verblijf  Sunrock guesthouse waar we twee nachten zullen zijn.

We slapen heerlijk en op maandag ochtend  gaat Nina's avontuur echt beginnen, we rijden naar Rhino and lion park. Daar gaat er voor de eerste keer geknuffeld worden. Het zijn 3 witte leeuwtjes van 3 maanden oud.

 In het begin vind ze het nog een beetje spannend. Maar al snel geniet ze van het knuffelen met het leeuwtje en houd ze het zelfs als een baby vast. Wat is dit ontzettend lief.
Alsof dit nog geen verassing is mogen we daarna nog meer aaien en spelen weer met 3 leeuwtjes maar nu van 6 maanden oud. Deze zijn al echt een stuk groter maar ook wat rustiger. Nina geniet van deze leeuwen en blijft ze maar aaien je ziet haar ontspannen en haar blik verandert, wordt heel zacht ze gaat helemaal op in het moment.
En als laatste verassing in dit park mag ze bij een volwassen cheetah, Eddy. Hij snort als een poes laat zich strelen als een poes maar is toch echt een wild dier, heel bijzonder.
De rest van de middag rondgereden in het wildpark en daar onze eerste neushoorn en witte leeuwen gezien.
S' avonds worden we in het Geusthouse utgenodigd voor een "braai". heerlijk gegeten.

Op dinsdag vertrekken we naar  Mbidi lodge vlakbij Loskopdam. We komen in een paradijs terecht, een prachtig verblijf met een mooie tuin vol met diertjes.
Stokstaartjes, konijntjes,  3 lieve hondjes waarvan er 1 puppy's heeft. twee baby aapjes, paardjes die s'morgens het gras maaien en nog veel meer.
Na even rondgelopen te hebben ontdekt Nina waarom we hier de komende drie dagen zullen zijn, hier zijn haar tijgers!! En het liefste leeuwtje Zion en de cheetah Romeo. Wauw!!!
We ontdekken naast het zwembad nog twee prachtige witte leeuwen. Alleen om zo dichtbij ze te kunnen zijn was al  overweldigend, Nina was niet bij haar tijgers weg te slaan, voor sommigen zijn het misschien maar dieren maar voor Nina betekent het zoveel om alleen zo dichtbij ze te kunnen zijn.

Op woensdagochtend was het zover John Wagenaar http://www.tigerman.co.za/index.html kwam maar Mbidi om Nina te ontmoeten en haar over de tijgers te vertellen en ze mocht de tijger knuffelen.  Hercules was alleen geen babytijger maar een mannetje van 1 jaar. John haalde hem uit zijn kooi en of het de normaalste zaak van de wereld was liep Nina op Hercules af en begon hem te aaien en te kussen. Wij hadden geen tijd om bang te zijn want het was zo'n mooi en emotioneel moment. Haar grootste wens kwam uit en wij mochten dat met haar delen! Het is niet te beschrijven wat er dan door je heen gaat om zo'n lief kwetsbaar meisje langs zo'n grote tijger te zien en toch klopt het gewoon. Dit vergeten we nooit meer.

Daarna mocht ze nog met de ondeugende Romeo knuffelen en spelen in het gras en hier zijn ook weer ogenblikken dat de cheetah en Nina elkaar intens aankijken alsof ze elkaar begrijpen,zo vol liefde.
Als laatste gingen we nog in de kooi bij Zion het allerliefste leeuwtje die zou je zo naar huis mee willen nemen.
Onze dappere Bowie die nog niet zeker wist of hij wel mee wilde naar Afrika heeft ook met alle dieren geknuffeld, stoere vent je zal maar een zus hebben met zo'n wens!

Donderdag gingen we naar een krokodillenfarm een onderzoekscentrum met kroko's en slangen.
Toen we aankwamen stond ons alweer een verrassing te wachten we waren net op tijd voor de geboorte van twee krokodilletjes. Dit was heel bijzonder onze gids had dit nog nooit gezien in het centrum zelf zien ze het ook niet zo vaak want meestal komen ze s'nacht uit de eieren. Bowie heeft een ei afgepeld en het krokodilletje geholpen uit het ei te komen. Dit was echt Bowie's dag want daarna kwam zijn wens uit hij mocht knuffelen met een stokstaartje. Dat blijken overigens echte knuffelbeesten te zijn ik dacht dat ze je vinger eraf zouden bijten. Ik was er bijna nog banger van dan van een tijger, en ze maken ook nog de allerliefste geluidjes.
In de middag nog met een speedboot  het stuwmeer op om nijlpaarden te zoeken en weer was er een prachtige dag voorbij.

Vrijdag zijn we binnendoor gereden naar Bagkatla Lodge in Pilanesberg National Park.
Ons laatste verblijf op een groot gamereserve waar we op echte safari zouden gaan om de big 5
te spotten. War een ontzettend mooi was het daar ook weer. In het begin wisten we niet waar we moesten kijken alles was zo indrukwekkend en groots. Maar nadat we een paar dieren hadden gezien werd het steeds makkelijker om ze te vinden. We zagen die dag veel impala's, gnoes en giraffen.

Zaterdag heel vroeg opgestaan om de zon te zien opkomen en voor de leeuwen. De meeste kans om ze te zien is vroeg in de ochtend en na zonsondergang want dan gaan ze op jacht. Helaas geen leeuwen gezien wel olifanten. Wat zijn ze groot van zo dichtbij, ongelofelijk om ze in het wild te zien en te horen hoe ze hele struiken uit de grond rukken.

Zondag, onze laatste dag in Afrika is aangebroken, voor de laatste keer op safari. We hopen nog leeuwen, buffels en luipaarden te zien. Net buiten het kamp komen we meteen een kudde olifanten met jonkies tegen.
Dan rijden we een hele tijd verder zonder iets te zien en opeens staat er een luipaard op de weg, wat een geweldig dier. Hij loopt net langs de auto weg en ik kan snel wat mooie foto's maken. Wat een mooie afsluiting van onze laatste safari.

Na een lange rit terug naar Johannesburg eten we s'avonds nog wat met Colin en zijn vrouw en daarna vertrekken we naar het vliegveld. Colin heeft geregeld dat we in de vip lounge mogen wachten. In het vliegtuig hebben ze het zo geregeld dat we ieder 3 stoelen voor onszelf hebben en zo kunnen we dus lekker de hele nacht doorslapen. De aankomst was koud en wat missen we Zuid Afrika en de tijgers maar wat heerlijk om onze kleine Mick weer te zien.

Wat een ongelofelijk gave reis was dit, eentje die we zeker weten zonder Make AWish nooit hadden meegemaakt. Alles was tot in de puntjes geregeld het enige wat we hoefde  te doen was onze koffers te pakken. Dankzij het mooie programma dat Make a Wish voor ons had samengesteld en de goede zorgen van onze lieve gids Colin is dit een onvergetelijke week voor ons geworden.
Het was een achtbaan van mooie, bijzondere, emotionele, gelukkige en spannende momenten. Maar het mooiste om te zien was de verandering van Nina. Gedurende de week zag je haar helemaal openen.
Fysiek en mentaal is ze in een week zoveel verandert., en dat draag ik voor altijd mee in mijn hart.
Dat er mensen zijn die we niet kennen die dit voor Nina en voor ons hebben willen doen is mijn dream come treu!!!