zondag 30 juni 2013

Trotse ouders.

Vanmorgen rinkelde de telefoon aan een stuk door...we nemen niet op....te druk met de laatste dingen regelen.
De kaartjes zijn klaar en ze zijn heel mooi geworden. Geen verdrietig kaartje, je word er blij van..hoop ik.
Natuurlijk was er te weinig plek op het kaartje, we wilden zoveel meer Nina laten zien.
Te weinig tijd tijdens de herdenking, we willen zoveel meer muziek laten horen die past bij hoe we ons voelen, en zoveel meer over ons meisje vertellen. Dagen lang....
We zullen ons donderdag inhouden, maar laat ons daarna vertellen over Nina...zoveel als we willen....zolang als we willen..
Morgenvroeg gaan we nog de locatie voor het afscheid bekijken en nog wat dingen afhandelen
en daarna willen we rust, de deur gaat op slot!
Alleen zijn bij ons wonder, de laatste dagen.

Vanmiddag waren we nog een keer bij de tijgers van Belly, Saskia lag op het gras en ik mocht met haar knuffelen. Op dat moment voelde ik Nina zo dicht bij me, het gevoel dat we hadden toen Saskia bij ons thuis was kwam weer helemaal terug.
Wat ben ik blij dat ze er waren, nu ik terug kijk hebben ze ons door die eerste zware dagen gesleept.
Nina's tijgers waren dicht bij ons en iedereen was bezig met het circus.
Vrienden en familie die bij ons langskwamen waren verdrietig, maar ook blij, want ze gingen naar het circus, voelen wat Nina voelde, even dicht bij haar zijn, er voor Nina zijn.
En wat gingen er veel mensen voor Nina, als eerbetoon aan haar.
De eerste dagen was het druk maar vandaag zat het bomvol, er werden nog extra stoelen bijgezet.
Wat een eerbetoon voor zo'n klein lief meisje, geen afscheid van een dag maar van een week,
zoals het een echte prinses betaamt!

Namens ons als trotse ouders, iedereen bedankt dat jullie ons meisje op deze manier hebben herdacht!!!
XXX



zaterdag 29 juni 2013

Een leven zonder jou...

Een leven zonder jouw....maar nu nog even niet.
Tot donderdag zijn we nog met zijn vijven, je bent nu nog bij ons, we zijn nog compleet.
Jouw dood maakt me stil van binnen, maar ik ben zo gelukkig dat je er nog bent.
Het is een heel onwerkelijk gevoel, het is denk ik het uitstellen van het onvermijdelijke afscheid.
We moeten ook nog zoveel regelen, terwijl we al zo veel hebben gedaan en al je wensen kenden.
Ik kan me niet indenken hoe het voelt voor ouders die plotseling hun kind verliezen en in een paar dagen tijd alles moeten regelen.

We praten veel over je, ik praat veel tegen je en met je.
Je bent zo mooi, je ziet er uit als een prinsesje met een glimlach op haar gezicht, heel sereen.
Je moet wel gelukkig zijn, daar waar je bent nu.
Vandaag heb ik het in de kamer waar je nu ligt gezellig gemaakt voor je, je tijgers , geurkaarsjes
en bloemen om je heen.
Al onze herinneringen hebben een mooi plekje bij je gekregen.
Bowie vind het ook een fijn plekje, hij is vaak bij je, kijkt even tv of zit op zijn laptop bij je te spelen.
Voor hem ben je er gewoon nog, hij kan denk ik ook nog niet overzien wat het voor hem betekent om je dadelijk te moeten missen.

Ik wel meisje...en ik ben zo bang dat ik dadelijk niet zonder je kan
XXX Mama

Zo mooi was je
Zo mooi ben je
Eindeloos geluk wensten we je

Wensen we je nog
 

vrijdag 28 juni 2013

Waarom niet!

1 dag, 3 uur en 27 min zonder ons meisje...

Vandaag een dag met een traan en een lach....
Hoe kan het dat als je denkt dat je niet dieper kan vallen, toch weer op kan staan.
Op het moment dat je denkt dat je niet meer kunt,  voel je alle alle liefde van iedereen die ons steunt en je gaat weer.
Op weg naar het allerlaatste stukje met jou...om jou een afscheid te geven wat bij je past, wat je verdient. Daar hebben we nog kracht voor nodig...en dat gaat ons lukken.
Samen met jou...je was er vandaag.
Op al mijn vragen gaf je antwoord....kunnen we wel naar het circus...is dit wel het moment..
daar was jouw stem "waarom niet!" Dat zou je gezegd hebben..waarom niet...
En weet je meisje je hebt nog gelijk ook.
Vanochtend zijn we naar school gegaan, om bij iedereen te zijn die zo om jou geeft, jouw plekje war je je veilig genoeg voelde om te zijn wie je bent.
En wat was dat fijn, om samen met jou vriendjes en de vriendjes van Bowie ons verdriet delen.

s Middags gingen we naar het circus Belly Wien....... waarom niet...het was een eerbetoon aan jou dan horen wij daar toch te zijn, wat zou je genoten hebben.
We hebben gelachen, het voelde verward. Mag ik al lachen...waarom niet?
We hebben ook gehuild, toen jouw tijgers er waren en toen het circus 1 minuut stilte vroeg..voor jou.
Mijn lief meisje als ik iets van je heb geleerd...dan is het dat we zoveel meer kracht bezitten dan we weten.... en dat alles kan en mag...

Ik mis je...eindeloos...

Voor altijd een elfje....

Nina heeft haar eigen moment gekozen om te gaan.....

Omringd door iedereen die haar dierbaar was, en nadat haar twee beste vriendinnen
nog afscheid van haar hebben genomen...is ze rustig in onze armen gestorven...zonder pijn.
Ze had het niet mooier kunnen doen...

Ons elfje kan nu naar haar tijgers...

 
We zullen je eindeloos koesteren
verbonden over de grenzen van het leven heen

woensdag 26 juni 2013

Groep 8

Terwijl ik dit schrijf kan ik meekijken met de Musical van groep 8.
Als de dag van gisteren.....dat we haar naar de basisschool bracht.

Nu neemt groep 8 afscheid van de basisschool, Nina had hier tussen moeten staan.
Het is heel moeilijk, het voelt voor ons ook als een afscheid...op dezelfde manier zoals het denk ik voor alle ouders voelt.
Het einde van een periode, het begin van een nieuwe.
Ik vind het erg dat ik er niet bij ben, ik mis het afsluiten van een bijzondere tijd ik mis de kinderen, ik mis hun trotste koppies.
Ze hebben het goed gedaan....


Ons meisje. 4 jaar, helemaal klaar voor het nieuwe grote avontuur in haar leven.
En wat heeft ze het goed gedaan....

Donkere nacht....

Na een goede dag gisteren, heeft Nina vandaag veel geslapen.
Ze was sliep veel en was slecht aanspreekbaar.
Vanavond na negenen ging Nina plots snel achteruit...
onregelmatige ademhaling, en een onregelmatige hartslag.
De huisarts is twee keer langs geweest, nu is Nina weer wat rustiger.
Weer was het afscheid zo dichtbij....

ALLES WAT IK VOOR JE VOEL
Alles wat ik voor je voel
is met woorden onuitspreekbaar.
Alles wat je aan me geeft
blijkt met woorden nauwelijks raakbaar.
Al jouw liefde blijft in mij
eeuwig onvervangbaar.
Waar ik ben daar woon je
heel diep in mijn hart.

maandag 24 juni 2013

Zorgen.....

In de tijd dat Nina onder behandeling was en vaak ziek was van het kuren kregen we hulp van de Kinderthuiszorg.
Nu Nina weer intensief zorg nodig heeft staan ze weer klaar om te helpen.
We hebben een geweldig team van 4 personen om ons heen, waarmee het helemaal klikt.
Monique die eerst voor Nina zorgde regelt nu heel veel voor ons.
Kristel die we nog kennen uit het Maasziekenhuis en altijd een goede band had met Nina , werkt normaal in een ander district maar komt speciaal voor Nina naar Mill.
Nancy ook een lievelings verpleegkundige van Nina is speciaal voor ons in dienst gegaan
bij de Kinderthuiszorg. En komt naast haar werk in het ziekenhuis voor Nina zorgen.
Het team word nog versterkt door Chantal die ook ons hart gestolen heeft.
Samen met hen durven we het aan dat Nina thuis blijft en kunnen we haar de beste zorg mogelijk
geven, een gerust gevoel. En thuis hoort ze.
s Ochtends van 8 tot half 2 s'middags is er zorg aanwezig en dan weer van 5 tot 9.
Normaal zorgt de Kinderthuiszorg voor het zieke kind maar onderling hebben ze overlegt dat ze samen met mij ook voor Mick en Bowie zorgen zodat ik zoveel mogelijk bij Nina kan zijn en ook voor haar kan zorgen...een geschenk.
Ik begrijp dat er word gedacht dat het ons privacy kost, maar zo word het niet door ons ervaren.
Het is voor ons een waardevolle toevoeging voor de zorg van Nina en ik kan jullie niet vertellen hoe bijzonder het is dat er mensen zoals zij zijn.

Naast de Kinderthuiszorg komt ook nog elke dag de huisarts langs, ze bewaken Nina's conditie en bespreken dagelijks eventuele veranderingen met ons,en overleggen of dat consequenties heeft voor de zorg of dat er eventuele verandering in medicatie nodig zijn.
Ze houden ook ons als gezin in de gaten, hebben geregeld gesprekjes met ons over de thuissituatie
en bewaken de grenzen, ze kijken en denken met ons mee tot hoever de situatie nog waardig is voor Nina.
Als ouder is het moeilijk om daar een realistisch beeld van te hebben...loslaten is moeilijk...onmogelijk..

Vanaf vanavond komt er nog een radertje bij, vrijwilligers van de VPTZ komen s'nachts
waken bij Nina. Het probleem is niet dat Bas en ik niet kunnen slapen , maar juist dat we slapen.
We zijn bang dat we niet wakker worden als Nina ons nodig heeft.
Nu er iemand de hele nacht op Nina past kunnen wij met een gerust hart slapen.

Nina zelf heeft ons vandaag weer een kadootje gegeven, ze had vandaag een betere dag
, was veel wakker wat beter aanspreekbaar en strooide met glimlachjes.
In deze ontzettende moeilijke tijd gaat mijn hart daar toch weer van huppelen.
Wat hou ik van haar....tot aan de sterren en terug...en nog verder.

zondag 23 juni 2013

Alleen nog maar regen..

Weer een dag voorbij..dichterbij het afscheid....weer een dag verder van wat ooit was.
Herinneringen van ontelbare mooie momenten, vermengt met de angst van het onvermijdelijke
loslaten.
Lang was er hoop, nu alleen nog maar verdriet.
Lang hebben we onszelf vertelde dat het geluk voor altijd zou duren, een manier om staande
te blijven tegen beter weten in.
Nu is er alleen nog maar de realiteit, we kunnen ons er niet meer voor verstoppen...we gaan ons meisje verliezen...
Bij Bowie is er nu ook het besef, en hij heeft verdriet, ontzettend veel verdriet.
Bas en ik zijn er natuurlijk voor hem we praten met hem, en hij praat gelukkig ook met ons
maar naast onze eigen pijn is het  moeilijkste dat we zijn verdriet niet kunnen wegnemen.
Nina slaapt, het contact is steeds minder, maar wat zijn we dankbaar...ons meisje heeft nog steeds geen pijn.

We hebben gedanst in de regen...gelachen, gefeest, en immens genoten ...
maar nu is er alleen nog regen


zaterdag 22 juni 2013

Zo stil....

We kunnen niets meer voor Nina doen.....
Na dat berichten dachten we in jaren...
Jaren werden maanden.....
Maanden werden weken...
en nu staat de tijd even stil...
het is stil in huis, stil in mijn hart, wachten wat er komen gaat.

Nina slaapt nu veel, maar wel rustig, ze ademt rustig en heeft geen pijn.
Ze ziet er goed uit en ligt ontspannen in bed af en toe een glimlach om haar mond.
Een sprookjes prinses, klaar om wakker gekust te worden...

We willen deze dagen graag in alle rust met Nina doorbrengen en willen daarom geen visite meer.
We hechten zeer veel waarde aan de steun die we van iedereen hebben mogen ontvangen, en hopen die steun weer te krijgen als we die straks zo hard nodig zullen hebben.

 
 
 
Stil
Je prachtige ogen, zo intens vertrouwd
Een spiegel waarin ik mezelf zag
Die droevige ogen, zijn niet te doorgronden
Er is iets wat ik mis dat ik mis

En ik zou zo graag weten wat er achter je ogen
Die starende ogen, nog is

Tussen je oren blijft alles gelijk
Van binnen verandert er niets
Je dromen je wensen
Je weet wat je wil
Diep achter je ogen, die starende ogen,
Daar staat de tijd stil, de tijd stil

Zoals je daar ligt, met die doelloze blik
Je tuurt zo ver weg in het niets
Woorden, ze zijn er, in zinnen verloren
Vaak snap ik ze niet ik snap t niet

En ik zou graag weten wat jij daarvan binnen
zo heel diep van binnen nog ziet

Tussen je oren blijft alles gelijk
Van binnen verandert er niets
Je dromen je wensen
Je weet wat je wil
Diep achter je ogen, die starende ogen,
Daar staat de tijd stil, de tijd stil

En ik zou zo graag weten wat er achter je ogen
Die starende ogen nog is

Zul je mij ooit vertellen wat er achter je ogen
Die starende ogen nog is

vrijdag 21 juni 2013

En nog een verassing...

Nina's circus komt naar Mill....
Nina's tijgers komen naar Mill....

Te moe om het te beseffen....

Volgende week van 27 juni tot en met 30 juni staat Circus Belly Wien in het Landschapspark in Mill.
Wij weten niet hoe, en zij weet niet hoe, maar ze gaat er volgende week naar toe zegt ze.

Iedereen die mijn blog gelezen heeft weet hoeveel dit circus voor ons betekent en hoeveel gelukkige
momenten het Nina geschonken heeft.
Voor iedereen die wat voor Nina en voor ons wil doen, hier is jullie kans.
Zij komen voor Nina....... en jullie gaan naar een optreden....voor Nina.
Ze zou zo trots zijn als jullie "haar" tijgers en "haar" circus zouden zien!!!
Voor aanvang van het optreden is er de mogelijkheid om even rond te kijken
bij de dieren.

Bij diverse ondernemingen in Mill liggen reductiekaarten.
Kijk voor meer info op http://www.bellywien.nl/

Nina heeft zo van het circus genoten...genieten jullie met haar mee?!?



donderdag 20 juni 2013

Tijgers en konijnen...

Vandaag was het verrasingsdag.

Nina was vanochtend erg moe, alleen maar geslapen, jammer want er stond haar een verrassing te wachten.
Vandaag kwam tijger Saskia op bezoek, een supermooie tijger die Nina blij kwam maken.
Nina kan haar bed nu niet meer uit en ze kan ook niet rechtop zitten, maar daar wist Arnold wel een oplossing voor...alles om Nina gelukkig te zien.
Er werden twee salontafels uit de woonkamer geplukt en naast Nina's bed geschoven.
Zo kon Nina toch naast Saskia liggen om met haar te knuffelen.
Saskia is een heel andere tijger dan Arnold, veel alerter.
Iedere kleine verandering pikte ze op, maar ze reageerde vooral heel bijzonder op Nina.
Toen ze binnenkwam heeft ze eerst rustig gelegen om een beetje te wennen, en op een gegeven moment stond ze heel rustig op om bewast naar Nina toe te lopen. Even met haar kop bij Nina...
ze voelen elkaar zo goed aan. Blijft bijzonder om te zien hoe de tijgers op Nina reageren.
Belly Wien you Rock!!!!!


Nina had vanavond nog een restje energie over voor haar volgende bezoek.
Samen met Berry kwam Jopie langs om Nina te verblijden.
Dat lieve kleine konijn heeft zijn reputatie weer waargemaakt, wat heeft hij Nina ook blij gemaakt.
Nina vond het fijn om met Berry te kletsen terwijl Jopie lekker bij Nina lag.
Ik weet dat Nina Jopie stiekem best wel een beetje heeft gemist, hoe vaak ze me niet heeft gevraagd of we weer naar Jopie konden.
En nu kwam hij naar haar...wat een mogelijkheden....al die lieve mensen die alles uit de kast halen om Nina nog even gelukkig te maken.
Respect!!!

Wat zou Nina nog meer te wachten staan?!?!?

Zo dichtbij...voor altijd...liefde

Samen met Mette

Lieve, bijzondere, Jopie...dank je dat je er altijd was voor ons meisje XXX

En Jopie heeft er een nieuwe fan bij



woensdag 19 juni 2013

Gevonden...

Nadat Nina ons maandag zo had laten schrikken, hadden we het gevoel dat we de zoektocht naar Nina,s laatste rustplaats moesten bespoedigen.
Sommige dingen willen we graag geregeld hebben, andere kunnen wachten of zelfs op het laatste
moment beslist worden.
Nu we nog in de gelegenheid zijn om weloverwogen een keuze te maken om  het allermooiste plekje voor Nina te vinden, willen we die kans niet aan ons voorbij laten gaan.
Ik denk dat jullie tussen de regels al hebben kunnen lezen waar onze voorkeur lag.
We hebben nog in Uden gekeken omdat Nina daar geboren is, maar daar kwam ook geen gevoel bij.

Vanmorgen nog eens naar Nijmegen gegaan en daar rond gelopen, veel plekjes bekeken en besproken, het ene te donker het andere te licht. Te druk of naast een pad.
En plots was het daar, het plekje waarbij je het gevoel krijgt, dit is het, dit is het mooiste..
Hier willen we bij haar zijn.
Een mooi plekje, een beetje open, omringd door bomen. Achter haar graf een veld van lelietjes van dalen en klimop.  Midden in de bossen, Nina is elf, een elfje dus, straks word ze een echt boselfje.
Terwijl we daar staan bespreken we de keuze voor een graf voor meerdere personen, het voelt zo goed dat we besluiten om spontaan een graf voor meerdere plekken te reserveren.
Op weg naar huis in de auto bedek ik plotseling...nu weet ik ook waar ik begraven word....
Het was niet vervelend om op de begraafplaats te zijn en het gaf een gerust gevoel dat het geregeld is.
Weer thuis onze keuze aan Nina laten zien en ze vond het  heel mooi , ze moest glimlachen toen ik haar vertelde dat we uiteindelijk weer allemaal samen waren.

Gelukkig gaat het weer een stukje beter met Nina, ze slaapt nu wel wat meer en alles kost haar moeite en energie. Na een was beurt is ze uit geput.
Ook het warme weer is niet fijn voor haar, haar lichaam heeft moeite om de temperatuur te regelen
dus hebben we ons best gedaan om het binnen enigszins koel te houden. De warmte is nu weer weg en Nina heeft er meteen van geprofiteerd door lekker buiten te liggen.

Ik denk en hoop dat de stijgende lijn nog wel doorzet, want er staan haar een paar mooie verrassingen te wachten.
En Nina kennende zal ze alles op alles zetten om dat mee te maken. Pure tijgerkracht....



dinsdag 18 juni 2013

Geluk is....

Geluk is.....s'avonds om kwart voor 11 een perenijsje eten samen met Nina.
Geluk is...Bowie die thuis blijft van school zodat hij zijn zus kan voorlezen als ze wakker is.
Geluk is...Een fijne ochtend met vriendinnen.
Geluk is...Mick die gewoon overal tussendoor drentelt.
Geluk is...dat Nina besloten heeft dat ze nog even bij ons wil blijven.
Geluk is...om ons verdriet te mogen delen met lieve mensen.

Geluk is...de kracht om al die mooie kleine dingen te zien en er volop
                van te geniet.

 
 
                                                      Geluk is als een zeepbel
                                                  broos en sterk,zacht en wild
                                                  geluk speelt soms een grimmig spel
                                                  heel bitter of soms mild
                                                  geluk is als een kinderlach
                                                  een blijde mond, stralende ogen
                                                  geluk is plotseling op een dag
                                                  beseffen dat gevoelens niet bedrogen.
                                                  geluk is soms een warme blik
                                                  uit ogen zo vertrouwd
                                                  en weten, heel sterk een ogenblik
                                                  hoeveel je van elkaar houd.
                                                  geluk is als een zeepbel...kijk
                                                  ze schittert in de zon
                                                  houd je dit vast,dan ben je rijk
                                                  ik wilde dat iedereen dit kon.







maandag 17 juni 2013

Tijgerhart

Never give up.....Nina moet wel het hart van een tijger hebben.....

Na een fijn en relaxt weekend begon de week weer. Meestal word Nina s'morgens
langzaam wakker en blijft nog wat doezelen .
Nadat ik Bowie naar school heb gebracht halen we haar naar beneden om haar te verzorgen.
Zo ook vanmorgen, eerst nog even lekker gekletst in bed en Chantal  (van de Kinderthuiszorg) vertelt over het weekend. Ik draag haar in mijn armen de trap af, en het voelde al anders dan anders. Als ik bijna beneden ben zakt ze plots in mijn armen in elkaar...slap.
We leggen haar op bed en ik zie haar stoppen met ademen, heel even is ze weg en plots een diepe zucht en ze is er weer. Mama loop is door..ik wil liggen zegt ze. Ze weet helemaal niet wat er zojuist gebeurt is. Ze kijkt grauw en valt in een diepe slaap. De huisarts komt snel langs, controles zijn goed, dat geeft me voor even een gerust gevoel.
Bas is inmiddels ook thuis en met zijn drieën zitten we bij Nina wanneer langzaam doordringt dat we haar bijna kwijt waren. De rest van de dag slaapt ze veel, haar kleur trekt wat bij. Nadat Bowie uit school kwam reageerde ze heel goed op hem ze blijft wakker en praat weer wat helderder. Vanavond slaapt Nina beneden, ik ben bang dat dat ook zo blijft. Weer een stukje loslaten, niet meer de hele nacht haar warme lijfje tegen me aan, haar hand in de mijne.

Het beeld van Nina staat de hele dag op mijn netvlies gebrand....de film speelt telkens opnieuw af.
We stonden erbij en keken ernaar...we deden niets zoals afgesproken....maar wat kost dat een kracht.
Elke vezel in je lichaam wil iets doen om haar te helpen.
Maar Nina mag zelf kiezen....het is haar leven.
En het lijkt erop dat ze nog even wil blijven.




zondag 16 juni 2013

Plotseling besef...

De weekenden zijn rustig....fijn...maar ook tijd om na te denken. Dingen die je normaal wegdrukt komen dan naar boven.
Soms zijn het ook kleine dingen waarin het besef komt dat straks alles anders zal zijn.

Who am i....nou wat dacht je van Nina's eigen lieve knuffeltijger|!
Nina en Bowie kregen vrijdag hun rapport, Bowie kreeg het gewoon van school mee en Nina's rapport werd thuis bezorgt door haar juf.
Bowie had een schitterend rapport. Hij is het afgelopen jaar goed vooruit gegaan en ondanks
alles lijkt hij echt goed in zijn vel te zitten. En dat is nu dus ook duidelijk af te lezen aan de
prestaties die hij op school levert. Ben zo trots op mijn stoere, lieve jongen.

Nina is de laatste 2 maanden weinig naar school geweest maar daarvoor miste ze bijna geen lessen
dus daar heeft ze natuurlijk ook een rapport voor verdiend.
En ook al weer een superrapport, en dan komt  het besef....dit ishet.... Nina heeft zoveel mogelijkheden en nooit meer de kans om het waar te maken...om te laten zien hoeveel dat kleine lieve meisje in haar mars had. Want ondanks haar beperkingen had ze zich staande gehouden op de Havo...dat is een ding dat ik zeker weet.
Ik had het haar zo gegund dat ze nog een stukje van de brugklasperiode had mogen meemaken,
maar er zouden ook veel moeilijke momenten zijn geweest.
Daarom ben ik ook blij dat ze nu een Kameleonnetje blijft.

Vandaag wilden we er even uit met Bowie. op de fiets...voor iedereen die ons een beetje kent weet dat dat al uniek is. Maar het was heel leuk en met veel stops tussendoor, eerst bij Tongelaar en daarna bij Effe Pauze was het best te doen. Voor herhaling vatbaar dus meteen wat fietsroute kaartjes meegenomen.
En terwijl je daar met je jongens fiets, Bowie naast me en Mick voorop. komt daar plots weer dat besef.
Dat je iets mis....en dat het straks zo voor altijd zal zijn....

zaterdag 15 juni 2013

Keuze's

Nina voelt zich vandaag weer goed, gelukkig niet hoeven te spugen. We geven Nina extra vocht door de sonde. Dat gebeurde met een spuitje en soms werd in korte tijd veel vocht toegediend. Misschien dat ze daar wat misselijk van werd.
We zijn nu gestart met het geven van water via de pomp van de sonde, ze krijgt nu continu vocht en doordat het geleidelijk gaat kan haar maag het beter verdragen.

Vanmorgen samen met Bas op pad geweest. Met lood in de schoenen op zoek gegaan naar Nina's laatste rustplaats. Nu we in de gelegenheid zijn om ons hierin een beetje te oriënteren, voelt het beter om dat nu te doen in plaats van te wachten tot je dadelijk overhaast een beslissing moet nemen.
Ipad mee onder de arm om later samen met Nina te delen wat wij hebben gezien. Het gevoel dat je ervaart als je rond loopt bij wat misschien haar graf gaat worden is natuurlijk niet vast te leggen.

We hebben twee begraafplaatsen bezocht, één dicht bij huis.
Mooie kindergrafjes bij elkaar, maar alles deed wat kil aan.
De tweede plek wat verder van huis maar als in een sprookje, als je zo over een begraafplaats kan spreken. Voor en nadelen, het ene makkelijk om snel en vaak naar toe te gaan en Nina blijft dichtbij.
Het idee dat het andere wat verder weg is vind ik ook mooi, je moet dan echt de tijd maken om naar Nina te gaan. Tijdens de rit daar heen ga je ook bewust naar Nina toe, we kunnen daarna wat in de bossen wandelen. En op weg naar huis kun je weer je hoofd leeg maken. We denken natuurlijk ook na over wat voor de jongens het fijnste is. Bowie wilde vandaag niet mee, maar als we definitief voor een plekje gekozen hebben wil hij het zeker zien.
Weer thuis benieuwd naar wat Nina vind.
Ze vind allebei de plekken mooi, fijn want dan kunnen we geen "foute" keuze maken.
Als er een dezer dagen nog een goed moment komt probeer ik nog eens met haar de foto's te bekijken en de voors en tegens te bespreken.
Wat een moeilijke keuze...................

vrijdag 14 juni 2013

Badderen....

Nina voelde zich vandaag goed, vanmorgen de dag begonnen met badderen.
De nieuwe badkamer is nog niet klaar, maar het bad is toch al vast geplaatst zodat Nina
even kon relaxen. Ze heeft al zolang gevraagd naar een bad, ze is vaak bij Kitty of oma in bad gegaan.
Maar vandaag was het dan eindelijk zover...gewoon lekker in je eigen huis in bad.
Toch een beetje spannend, maar nadat ze lekker weggleed in het warme water, kwam er al snel een
blij koppie. We moesten op onze knieën erlangs zitten om |Nina te ondersteunen in bad, lamme armen en geen gevoel meer in je benen. Maar ons meisje wilde er niet uit.
Het moet ook heerlijk zijn om je even een beetje gewichtsloos te voelen na al bijna 4 weken alleen maar in bed liggen.
Na het badderen snel weer in bed en de rest van de dag heel opgewekt.
Wel 2 keer gespuugd vandaag, we gaven haar medicatie tegen de misselijkheid maar omdat dat
als één van de bijwerkingen obstipatie heeft zijn we daar tijdelijk mee gestopt.
Hopen dat het maar eenmalig was.

Er word hard gewerkt om Nina's kist op te pimpen

Nina bepaald nog steeds hoe het eruit gaat zien

De afgelopen week stond, naast het werken aan Nina's kist ook vooral in het teken van eten.
We hebben natuurlijk Spaans gegeten, dinsdag is er heerlijk Indonesisch voor ons gekookt en vandaag stond er een echte pizzabakker in de tuin.
Wat is het toch fijn dat Nina ondanks dat ze nu zo ziek is toch eindelijk weer kan genieten van al dat lekkere eten.

Lekker gekookt door onze eigen prive koks, Nina stopte niet met eten.
   
Pizzabakker in de tuin!


Pizza di Moni
 
Nina's favoriete kleur M&M's en dan nog met je eigen naam erop

Je eigen cola!
 

woensdag 12 juni 2013

Regenboogboom

De gesprekjes die ik met Nina heb, zijn moeilijk maar fijn, vaak emotioneel maar ik probeer niets uit de weg te gaan.
En haar eerlijk overal een antwoord op te geven. Soms stelt ze zelf vragen en dan hebben we een opening tot een wat dieper gesprek. Zo vroeg ze zondag ochtend toen ze wakker werd "Mama als ik dood ben leggen papa en jij mij dan in mijn kist." Via dat bruggetje kan ik dan weer makkelijker vragen of ze al weet welke kleren ze aan wil of wat ze mee wil nemen. Het is fijn om op die manier haar wensen te kunnen bespreken. Vaak zijn het maar korte gesprekjes en geeft ze aan dat ze moe is, het teken om te stoppen.
Ze weet ook altijd heel duidelijk wat ze wil, alleen twee onderwerpen zijn voor haar moeilijk.
Ze is bang dat doodgaan pijn doet, en ze denkt dat er niets meer is als ze dood is.
Dat laatste doet me ook veel verdriet, het zou het voor haar en voor ons, maar zeker voor de jongens makkelijker maken als ze denkt dat er dadelijk ergens een fijn plekje voor haar is.
Voor ons werkt het troostend als ik weet dat ze dadelijk op een fijn plekje is dat ze in haar gedachten heeft gemaakt. En het is ook mooi dat de jongens dadelijk een bepaald beeld hebben bij waar Nina is en ook naar dat plekje toe kunnen gaan in hun gedachten.

Vandaag kregen we daarom bezoek van 2 lieve dames van de Regenboogboom.Ze maakten op een mooie manier een verhaal samen met Nina en Bowie. We gingen mee met Nina's fantasie naar een mooi en veilig  plekje waar alles mogelijk is en alles kan. Het zal geen verrassing zijn dat daar tijgers rondrennen lieve, stoere en babytijgers!

Een lief tijgertje fluistert een geheim in Nina's oor
Op een hele bijzondere manieren laten ze de kinderen voelen dat ze nog steeds hun eigen kracht hebben en sterk en bijzonder zijn.
Wat me vooral raakte was dat Bowie ook helemaal meeging in het verhaal en groeide toen ze hem vertelde dat hij een lieve, zorgzame broer was en dat hij een superheld was omdat hij al zolang sterk was voor Nina. In de Regenboogwereld is alles mogelijk, en toen hem gevraagd werd wat zijn grootste wens was als hij daar zou zijn was zijn simpele antwoord "Gewoon met Nina kunnen spelen."
Even wegdromen....geeft zoveel nieuwe energie


dinsdag 11 juni 2013

Toeval?

Is het toeval dat we een jaar of 6 geleden naar Mill zijn verhuisd. Denk het niet, van alle plaatsen die we konden kiezen uitgerekend naar Mill. Achteraf blijkt dat een hele goede keuze te zijn geweest.
De saamhorigheid en hulp die je vind in een dorp, heeft de afgelopen 3 jaar veel voor ons betekend.

De keuze voor de school die we maakten was toen op gevoel, maar bleek wederom een goede keuze te zijn geweest.
De manier waarop de Kameleon voor ons klaar heeft gestaan , met ons mee heeft gedacht en geleefd. En een veilige haven is geweest voor Nina en Bowie, voelt als een warm bad.

Toen ontstond er een nieuwe vriendschap, en hoe hard hadden Nina en ik die nodig achteraf.
Dat zij in het ziekenhuis werkte en in de afgelopen jaren met ons mee dacht voor de beste verzorging voor Nina en heel wat dingen geregeld kreeg...is dat toeval.

In het ziekenhuis ontstond een bijzonder vriendschap met Mirabel en Marleen. Van Mirabel
moesten we afscheid nemen en tijdens dat afscheid stond een regenboog symbool. De eerste
keer dat ik bij Marleen op bezoek was na het overlijden van Mirabel, en terug reed naar huis....
strakblauwe lucht en een regenboog recht omhoog de hemel in.
Daarna nog vele regenbogen gezien op bijzondere plekken en momenten.

Nadat Marleen wegreed in Renesse waar ze een paar dagen bij ons was geweest en waar ze samen met Bellie ook een paar keer is geweest kwam er een regenboog.
 

En toen kwamen we weer thuis van onze vakantie in Renesse en stond er thuis ook weer een regenboog te wachten.


Toen kwam circus Belly Wien op ons pad, die Nina zo vaak gelukkig hebben gemaakt.
Zo bizar, zou een kleine Bellie (Mirabel die zo van circussen hield) daar iets
mee te maken hebben.

Het hele weekend liep ik al te piekeren over de deksel van Nina's kist.
Het ontwerp was er maar durfde er niet aan te beginnen. Gisteren loop ik op het laatste
nippertje de school binnen en kom daar iemand tegen.
Net degene die ik op dat moment durfde te vragen of ze me wilde helpen met het
beschilderen van de deksel. Alsof het zo had moeten zijn.

Toeval???

I believe that everything happens for a reason.....

maandag 10 juni 2013

Druk

Na een rustig weekend, zijn we vandaag weer aan de werkweek begonnen. Althans zo lijkt het soms, de weekenden zijn rustig en door de week is het volle bak.
Nina had ook hetzelfde idee, het hele weekend veel geslapen, als ze net wakker was vroeg ze alweer "mama mag ik slapen?". Vandaag had ze er ook zin in vrolijk wakker geworden met een glimlach, veel wakker geweest en grapjes gemaakt.
Nu kijk ik terug op een productief dagje, vanmorgen eerst bezoek gehad van de klas.
Een paar keer per week komt er een groepje kinderen uit de klas op bezoek. Het is voor sommige van Nina's klasgenootjes misschien wat ongemakkelijk om alleen bij Nina te zijn, en op deze manier verlopen de bezoekjes wat ongedwongener.
En voor ons is het zo ook makkelijker op deze manier kunnen ze in de ochtend komen dan is het vaak wat rustiger. En het is zo fijn dat ze komen, niet alleen Nina mist haar vriendjes maar ik natuurlijk ook, heerlijk die gezelligheid even in huis, kinderen denken niet na maar passen zich gewoon aan.


Zelf ook nog druk geweest, mijn mozaïek werkjes afgemaakt en er word hard aan de kist gewerkt.
Wat word hij mooi, we waren er al blij mee maar iedere dag word het gevoel versterkt dat we er goed aan hebben gedaan om het op deze manier te doen.
Tussendoor word er ook nog hard aan de badkamer gewerkt, die nu bijna klaar is. Ok, geen goed moment gekozen om hier aan te beginnen...maar wel blij dat Nina dadelijk nog kan zien dat het huis
"af" is.
En dat ze nog hopelijk een keer kan badderen. Onze of Nina's wensen worden steeds kleiner...of dichter bij huis...maar ze zijn er nog wel.

Druk , druk, druk....belangrijkste...bij Nina zijn en voor haar zorgen, er voor onze lieve Bowie en Mick zijn.
Maar al die drukte er omheen zorgt wel voor een beetje afleiding.



* O,ja en ook nog veel Lucky Paper Stars tussendoor maken! Thnx Hella en Minke.
   We gaan voor een vermelding in het book of Guinnes World Records.
   XXX

vrijdag 7 juni 2013

Just thinking....

Weer een zonnige dag ook voor ons...
Nog steeds alles rustig, Nina blij, voel me goed...
Maar toch blijft het malen van binnen, bij alles wat je doet
vraag je je af, heb ik de juiste keuze gemaakt, de juiste woorden gezegd,
de goede dingen gevraagd.
Normaal zou ik alles makkelijker loslaten, maar dit kan je maar één keer doen.
En je wilt het zo graag goed doen.
Wij hebben -vind ik- het gelukkig dat we afscheid van Nina mogen nemen,
alleen weten we niet hoe lang we haar nog bij ons mogen hebben.
Alles maakt je zo bewust mee, en ieder uur iedere minuut wil je mee laten tellen.
Dat legt dus een enorme druk op iedere keuze die je maakt.

Natuurlijk is het ook onvermijdelijk dat je nadenkt over hoe dingen hadden kunnen zijn.
Voor Nina was dit jaar toch een mijlpaal in haar leven, groep 8.
Een jaar van afscheid nemen en aan iets nieuws beginnen, met veel hoogtepunten in het
laatste schooljaar.
De schoolkeuze voor het voortgezet onderwijs, kamp, afscheidsfeest groep 8, de Musical.
Bij het kamp van groep 8 is Nina er nog bij geweest, ik ben er -nu achteraf- zeker van dat ze daar nog voor is gegaan, dat ze alles heeft gegeven om daar bij te zijn.
Vanavond was het afscheidsfeest van groep 8, daar was Nina niet bij.
Moeilijk? Ja...omdat ze er wel bij hoort.
We hebben het er maar niet met haar over gehad, ze is er zelf ook niet over begonnen.
Makkelijk misschien......maar ondanks dat ik heel sterk het gevoel heb om alles goed te willen doen, is makkelijk soms gewoon ook goed genoeg.

donderdag 6 juni 2013

Just a perfect day.....

Zelfs in de moeilijkste omstandigheden schijnt soms de zon.
Soms heel lang niet en dan weer eventjes wel.
Vandaag was een dag met veel zonneschijn, Door het liggen had Nina last van pijntjes en gebruikte daarvoor om de 6 uur een paracetamol.
Inmiddels is ze nu helemaal pijnvrij en heeft daarvoor geen medicatie meer nodig.
Vandaag begon met een grote glimlach, en ze haalde meteen een geintje uit met Bowie die dat wel kon waarderen!!
De rest van de dag was ze blij, kletste voor haar doen veel en heeft weinig geslapen.
Doordat het met haar beter gaat, voel ik me ook meer ontspannen en dat werkt dan in alles door.

Sinds Nina dexamethason gebruikt vind ze eten weer heerlijk.
Vooral, frietjes, hamka's en blauwe m & m's zijn favoriet. Vandaag
bofte ze want er werd nog een overheerlijke tijgertaart afgeleverd en
Bea de paellakoningin is speciaal voor Nina overgekomen uit Spanje en heeft
voor ons een heerlijke pan paella gemaakt.
Als ik terug kijk , was het de laatste maanden vooral zwaar dat Nina zo slecht at en daardoor bleef afvallen. Eten en drinken of eerder gezegd het gebrek daaraan bepaalde de sfeer in huis.
Het was constant een soort gevecht, loslaten was moeilijk want dan kreeg ze te weinig binnen
en opdringen werkte averechts.
Daarom is het zo heerlijk om haar nu weer te zien eten, maar vooral te zien genieten van eten.
Het is ook een moment van de dag waarop we allemaal samen bij elkaar zij, wij aan tafel, Nina lekker in haar bed ernaast.

Hopelijk morgen weer een zonnige dag voor ons!






woensdag 5 juni 2013

Nina Ballerina

Na de eerste week waarin we onder ogen moesten zien dat Nina niet meer op zou knappen en dat ze begonnen is aan het laatste stukje van haar leven, is alles in een sneltreinvaart gegaan.
Zoveel dingen om te regelen, te bespreken, te beslissen.
Bijna geen tijd om emoties en gevoelens toe te laten.
Nu alle weer wat op zijn is komt alles harder binnen, op vaak onverwachte momenten.

Vandaag was een drukke dag, voor mij maar ook voor Nina.
Maar ook een fijne dag, s'ochtends heeft Nina samen met Petra een mooie herinnering voor ons geknutseld en in de middag kreeg Nina bezoek van haar vriendinnetjes uit Friesland.
Rond 5 uur kwam het balletklasje van Nina even langs, Nina zit al vanaf dat we in Mill wonen op dezelfde balletklas waar ze trouw iedere week naar toe ging.
Alleen tijdens de chemokuren lukte het haar niet om te komen, maar daarna zette ze weer lekker door, wat niet altijd even makkelijk voor haar was.
Vanmiddag voor het eerst met dat groepje meisjes om Nina heen realiseerde ik me dat het een
definitief afscheid was...Nina zal nooit meer dansen....en haar plekje in dat groepje blijft voor altijd leeg.....en dat doet pijn...temeer omdat ik aan Nina zag dat zij het ook zo voelde.
De komende tijd zullen er meer mensen en kinderen voor altijd afscheid van haar komen nemen.
Het is moeilijk om hier mee om te gaan, net doen alsof er nog een volgende keer komt dat je elkaar ziet gaat op een gegeven moment ook niet meer.
Konden we maar gewoon zeg Houdoe, het was gezellig tot de volgende keer.

Nina na haar balletvoorstelling in de schouwburg van Cuijk, moe maar blij
 
Vanavond was er een samenkomst op school met alle ouders van Nina's klas,
De ouders werden bijgepraat over de gebeurtenissen van de afgelopen week,
en hoe er in de klas en school mee om word gegaan.
Er was ruimte voor vragen die leefden onder de ouders. Ik was zelf ook bij dat samenzijn aanwezig
heb lang getwijfeld of ik zou gaan maar ik ben nu blij dat ik er voor gekozen heb om dat wel te doen.
Ik vond het vooral fijn om alle ouders even gezien te hebben even met ze te kunnen lachen,
maar ook te kunnen huilen. Maar ook dat ze nu weten dat we ook nog "gewoon" Marcha, Bas, Nina,
Bowie en Mick zijn.
Dat in ons huis heel erg veel verdriet is......maar nog meer warmte, geluk, en
liefde.

dinsdag 4 juni 2013

Raar.....

Vanmorgen werd Nina wakker met een grote glimlach op haar gezicht..... Mama de tijger was lief hé?!
Nou vind ik alles en iedereen lief die mijn meisje gelukkig maakt, maar ik begrijp helemaal wat ze bedoeld.
Echter soms lopen de emoties zo snel door elkaar dat het voor mij moeilijk is om telkens om te schakelen, kan me niet indenken hoe dat voor een meisje van 11 moet zijn.
Gistermiddag waren we in een roes van geluk, maar een paar uur eerder had Nina iets heel anders te verwerken.
Nadat we Nina hadden verteld dat ze niet meer beter kon worden begon ze al snel te praten over haar afscheid en hoe ze dat voor zich zag.
Bijna het eerste wat ze vroeg was, mag ik samen met Mette de kist beschilderen.
Omdat ik al langer aan het idee heb kunnen wennen dat we een keer haar afscheid moesten
voorbereiden had ik al vaker mijn gedachten daar over laten gaan.
Zo zag ik het ook voor me dat we samen haar kist zouden oppimpen, dus ik was blij dat Nina het ook zo wenste.
Vrijdag hebben we samen de mooiste kist uitgezocht en die werd gistermorgen bezorgt.
We waren allemaal een beetje zenuwachtig en we hebben met Nina besproken hoe we het gingen doen. Ze wilde graag 1 keer de kist in zijn geheel zien en daarna moest hij weg, de deksel laten we staan bij Nina zodat ze vast kan bedenken wat ze ermee wil gaan doen.
De kist zelf staat nu bij ons in de woonkamer, ik realiseer me dat dat waarschijnlijk voor de meeste
van jullie heel bizar, eng of raar is.
Maar al snel kwam ik tot de conclusie dat we het niet beter hadden kunnen doen, we vinden de kist allemaal mooi, hij is ook heel bijzonder, en doordat hij nu al hier is word hij stukje bij beetje van ons.
We gaan hem mooi maken en als dat klaar is zetten we hem weg en hoeven we er niet meer aan te denken.
Is het raar dat we hier zo mee omgaan.....als we wachten tot het zover is en de  dan komt er iets nieuws en onbekends in ons huis.
Waar we Nina dan in moeten leggen....
Dat lijkt mij pas raar!






maandag 3 juni 2013

Nina en tijgers horen bij elkaar als ...1+1=2

Vandaag was zo bijzonder, iets wat we niet voor mogelijk hadden gehouden is gebeurt.
We hebben Nina weer gelukkig gezien!!!En hoe....

Nina er is bezoek...Arnold en Saskia komen binnen en lopen naar Nina's bed.
Hoi Nina ken je ons nog....Nina schrikt een beetje en klapt dicht.
Ja, een beetje zegt ze zacht.
Ik ben Saskia van het circus en ik heb wat voor je meegenomen......een tijger.
Terwijl ze terug naar buiten lopen vraagt Nina, Mama ze hebben toch geen echte tijger bij.
Jawel hoor Nina een echte tijger speciaal voor jou!!
Wat er dan door je heen gaat, om dat  verdriet wat je al zolang in haar ogen zag te zien verdwijnen
is niet te beschrijven.
Nina vraagt of ze uit bed mag, alleen al van die vraag krijg ik kippenvel, ongelofelijk de band tussen
mens en dier, wat wij met zijn allen niet voor elkaar krijgen lukt die lieve tijger wel.
Hij is heel rustig terwijl Nina op de grond bij hem zit en knuffelt.
Daarna vraagt ze nog vaker of ze uit bed mag om bij hem te zitten ze kan er geen genoeg van krijgen en blijft stralen.
Het lieve tijgertje heeft het naar zijn zin in huize Arts en blijft de hele middag dicht bij Nina die ligt te stralen van geluk.
Hoe kan het toch dat als je denkt dat  je zo diep ongelukkig bent, je niet meer weet hoe je er nog uit moet komen. Als je alle grip een beetje lijkt te verliezen......dat er dan plots uit onverwachte hoek weer iets voorbij komt dat er voor zorgt dat je het weer helemaal ziet zitten.



                                 Voor Saskia en Arnold
                                 van circus Belly Wien,
                                 voor alles wat jullie voor ons
                                 betekenen en voor de goede
                                 energie die we in overvloede
                                 van jullie krijgen XXX

                                A short walk with a friend
                                can take you a long way
                                a long the path of life


Lieve Tijger Arnold dank je wel dat je ons meisje weer gelukkig hebt gemaakt!

Dikke tijgerknuffel
 
Hij is zo lief en schattig zegt Nina wel 100 keer


En dan ziet geluk er dus zo uit!



   

     

zondag 2 juni 2013

Bowie

Onze lieve Bowie, wat moet het moeilijk voor hem zijn.
Net zoals wij heeft hij zolang gehoopt, gedacht, gewenst dat Nina weer beter zou worden.
Maar ik denk vooral dat alles weer "normaal" zou worden.
Zijn grootste angst was dat mama weer lang naar het ziekenhuis zou moeten en dat Nina niet beter zou worden, dat ze dood zou gaan.
Die angsten heeft hij wel eens uitgesproken, de laatste tijd praat hij vaker over zijn gevoelens en uit hij zich meer.
Dat sterkt me in het gevoel dat het wel goed met hem komt, maar wat heeft hij het zwaar.
Toen we hem woensdag vertelden dat hij zijn zusje ging verliezen was hij stuk van verdriet, aan een stuk alleen maar gehuild.
Gelukkig zijn kinderen flexibel en kunnen ze dingen even makkelijk ergens parkeren en gewoon weer verder gaan met hun leven.
Het is ook bijzonder om te zien hoe hij dingen bespreekbaar voor ons maakt door gewoon nergens over na te denken. Zo zei ik gisteren tegen Nina, "He Nina je krijgt weer spekjes op je billen" en dan zegt Bowie "Ja, alleen jammer dat ze er niks meer aan heeft!" Dat hij er op zo'n gewone, luchtige manier  mee omgaat maakt het voor ons makkelijker om er met Bowie en Nina over te praten.
Ik weet dat we ons best doen, maar ik kan niet voorkomen dat hij gewoon de minste aandacht krijgt.
Nina komt nu natuurlijk op de eerste plaats  en heeft veel verzorging nodig en Mick pakt gewoon zijn aandacht.
Ik praat hier ook met hem over en hij zegt dat hij het begrijpt en dat ik het goed doe...wijze woorden
voor een ventje van 9...te wijs.
Wat ook moeilijk is voor hem is hoe hij met Nina om moet gaan, hij wil haar troosten maar weet niet hoe.
Hij wil wat met haar doen, maar weet niet wat.
Misschien is het voor Nina wel het fijnste dat hij gewoon Bowie is.
Wat doet hij zijn best, onze lieve Bowie.
 

zaterdag 1 juni 2013

Achtbaan

Iets meer dan 2 weken geleden, schoolkamp van groep 8. We gaan naar Hemelrijk en daar maak ik samen met Nina een ritje in de achtbaan , ons laatste ritje samen.
Toen was er nog hoop....ze was wel moe maar we dachten dat als ze sondevoeding zou krijgen dat ze nog wel weer op zou knappen.
Vrijdag 2 weken geleden gingen we naar het Radboud voor de controles en de oncoloog bevestigde
ons vermoeden.
Waarschijnlijk kwam de vermoeidheid door het ondergewicht, ze dacht dat ik me verder nog nergens zorgen over hoefde te maken.
De dag erna zag je na het inbrengen van de sonde al een verandering bij Nina, ze sloot zich af en ging steeds verder achteruit.
Haar lichaam is op....moe van het vechten.
Ze is gewoon helemaal gegaan voor het kamp, alles gegeven om daar nog bij te mogen zijn.
En dat is haar gelukt want wat heeft ze daar genoten.



Inmiddels dus al weer twee weken verder....en de tijd gaat te snel.
Normaal wil je dat moeilijke dingen, zware tijden, snel voorbij zijn.
Maar nu wil ik de tijd het liefst stilzetten.
Vandaag voor het eerst na in na twee weken in een  achtbaan van emoties te hebben
gezeten een beetje rust.
En ik voel dat ik leeg ben..moe, moe, moe.
Zelfs even te moe om verdrietig te zijn.
Ik merk het ook aan Nina, ze is even klaar met alles, ze is vandaag erg stil en rust veel.
Gelukkig heeft ze voor morgen al weer plannen, een ijsje eten in het dorp.
Moet lukken met ons stoere racebed.