Verlangen.

Zou je......

Vandaag is jouw verjaardag....
We zijn dicht bij je, maar op een andere manier.
We zullen je verjaardag vieren zoals alleen jij het kon,
feest, genieten van het leven en van het jarig zijn.
Op ons plekje....Valencia.
Ontbijten met churros, van de zon genieten op het strand.
Eten wat jij lekker vond.....en vuurwerk moet geen
probleem zijn daar.
We zullen genieten van jou...en met jou, in ons hart.

13 jaar zou je zijn geworden vandaag...
Een leeftijd waarop je de hand van je ouders voorzichtig los gaat laten,
en zelf de wereld gaat ontdekken....de wereld aan je voeten.
Ik kan dagen vullen met nadenken over hoe je nu geweest was.
Nog steeds eigenwijs...een echt meisje, zeker.
alles doen op jou manier, geen twijfel.
Met jouw levensmotto "Waarom niet!?!?" zou je vast
veel mooie dingen hebben beleefd.
Hoe had je het gedaan op school?
Zou je nieuwe vriendinnetjes hebben gekregen?
Ik zie Nina's vriendinnetjes nog geregeld, blijf betrokken in hun levens,
en daar geniet ik oprecht van maar natuurlijk is dat ook confronterend.
Ik zie hoe ze vooruit gaan, groeien, zelfstandiger worden, zelf hun keuzes
maken.
Mooi om te zien, ik had dat ook zo graag bij jou willen zien in plaats
daarvan kan ik er alleen over dromen.
Me voorstellen hoe het geweest had kunnen zijn.

Zou je jezelf staande hebben gehouden?
Zou je een moeilijke puber zijn geworden?
Zou onze band zich nog verdiept hebben?
Ik herinner je hoe je was...elke dag.
Maar hoe zou je zijn geworden...alles wat je nooit mee gaat maken.
Zoveel mogelijk heden als je aan het begin van je leven staat.
Welke keuzes zou je hebben gemaakt?
Welke avonturen zou je gaan beleven?
Hoe zou jouw geluk er hebben uitgezien?

Zoveel dat je nooit zult proeven,
dat is onze pijn voor jou.

Lieverd...vandaag is jouw verjaardag..
waar je ook bent....ben gelukkig.
Feest.....vandaag .....voor altijd

30 Maart 2010

Dinsdag 30 maart 2010

5 jaar verder zijn we nu....
Zoveel verandert vanaf het moment dat we hoorden op die dag dat er een
tumor in je hoofd zat.
De wereld op zijn kop...nooit meer zorgeloos leven...geen sprookjes meer, niet meer
geloven in happy endings. Dat alles heeft kanker ons afgepakt, ons leven nooit meer hetzelfde.
We zijn nog steeds gelukkig...alleen dit geluk komt met pijn.
Alles...alles zou ik er voor geven om weer 5 jaar terug te gaan...het pad zou ik als het moest zo weer met je lopen...alleen met een andere afloop.
En natuurlijk weet ik dat iedereen een ander leven leefde 5 jaar geleden......iedereen maakt een reis...
niemand blijft hetzelfde.
Alleen is onze reis zwaar...en kwam de verandering zo snel.
En nu kan ik hier wel een heel verhaal gaan schrijven over de laatste 5 jaar over de pijn en het verdriet...en ook over de mooie dingen die er zijn gebeurt in die jaren, want die waren er.
Dat het ons veel mooie herinneringen heeft gegeven..dat het ons positief verandert heeft als mens.
Dat we kleinere dingen belangrijker vinden, dat we andere inzichten hebben gekregen ins ons leven en het leven en de mensen om ons heen.
Dat het ons "sterker" heeft gemaakt.
Maar ik wil geen mooie herinneringen.....ik wil jou.
Ik wil geen sterker mens zijn....liever was ik nog net zo naïef als vijf jaar geleden.
Een leven voor 30 maart 2010, en een leven na 30 maart 2010.
Voor altijd verandert...met een ding nog steeds hetzelfde.
De liefde die ik voel voor jou, mijn lieve meisje..toen... nu..voor altijd..

Nog onbezorgd genieten...hoe anders was het een paar weken later...

Happy New Year

Wishing the rainbow

Jouw lieve grote zus...

Valencia...

Daar waar jij ook bent
Daar waar jij zo gelukkig was
Daar waar jij de hele dag een glimlach op je gezicht had
Daar waar jij sterker werd en ver weg was van je ziek zijn
Daar waar liefde ons omringde
Daar waar het voelt als thuis
Ons bijzonder plekje....... voor altijd alleen van ons.


Aan het begin van de zomervakantie hadden we nog geen plannen.
Bowie wilde graag weer naar Valencia, Bas was nog niet terug geweest in Spanje dus die wilde ook graag. Met de kerst was ik alleen naar Valencia geweest, en in de carnavals vakantie samen met de jongens.
Nu dus voor het eerst als gezin...en dat maakte het moeilijker dan de vorige keer.
Bewust van het feit dat ons gezin niet compleet was, dat maakte dat ik je nog meer miste.
Want wat hoorde jij er bij...voor het eerst zijn we deze keer niet naar de markt geweest.
Na een paar dagen kwam ik er achter dat je er wel bij was, want elke dag kwamen er kleine
seintjes. Liedjes op de radio, The eye of the tiger van Rocky, en van Kate Perry. Op 1 dag twee keer dat stomme liedje waar je Carlos altijd mee peste. Een klein jongetje dat voor onze neus zijn handdoek uitklopt...zijn tijger handdoek. Bowie en ik maakte een keer een lange wandeling, aan het eind stonden we op een brug, we draaien ons om en daar stond het in rode letters Nina hartje 27.Op de laatste dag van onze vakantie in Spanje was Bowie jarig....op 1 augustus is hij elf jaar geworden....even oud als Nina.
Over 44 dagen is hij precies zo oud als Nina was op de dag dat ze gestorven is.
Toch blijft ze voor altijd...zijn lieve grote zus.

Samen in Valencia waar we toen Bowie toen 3 jaar werd

 

Nooit meer....

4 juli 2013
's Morgens vroeg om 9 uur, de allerlaatste keer dat ik je kon aanraken.
De allerlaatste keer dat ik naar je kon kijken.
En toen ging je kist dicht.
Je nooit meer kunnen ruiken.
Je nooit meer kunnen voelen.
Je nooit meer kunnen zien.

365 dagen lang heb ik elke dag opnieuw die deksel dicht gedaan.
365 dagen lang heb ik je elke dag opnieuw begraven.
365 dagen lang zonder jou.

Een jaar lang, alles één keer gedaan, meegemaakt zonder jou.
Maar voor ons verandert er niets.
Het betekent niet dat het gemis minder word.
Het betekent niet dat de pijn minder word, of dat "het" een
plaatsje krijgt.
Het betekent niet dat we nu...verder kunnen
Het betekent niet "je hebt altijd de herinneringen nog".

Het betekent dat we al 365 dagen herinneringen maken zonder haar,
en elke dag is een dag meer met herinneringen waar zij niet meer bij hoort.
Het betekent elke dag een dag verder weg van haar.
Het betekent dat de pijn elke dag meer word.
Het betekent elke dag beseffen dat ze echt nooit meer terugkomt.
Het betekent elke dag voelen dat je hier nooit aan kunt en wilt wennen.
Het betekent hard vechten, alleen weet je soms even niet meer waarvoor.
Het betekent haar lieve stem nooit meer Mama kunnen horen zeggen.
Het betekent soms even gewoon niet meer verder willen.
Het betekent dat we nog lang niet klaar zijn met rouwen.
Het betekent dat we haar missen, elke dag een stukje meer missen.
Gewoon zoveel missen.....