woensdag 14 mei 2014

Omdat jij er was..

15 mei...1 jaar geleden.
We gingen samen op kamp van groep 8...achteraf de laatste 3 dagen dat wij nog samen
onbezorgd hebben kunnen leven. Wat ben ik dankbaar geweest hiervoor...en nog.
Drie onvergetelijke dagen waarop ik het gevoel had dat onze band nog sterker werd.
Ja je was moe, maar wat genoten we...samen.
s, Avonds bij het kampvuur...luisteren naar het geklets van de meiden...ons laatste ritje samen in de achtbaan, jij die alles zoals gewoonlijk in de gaten hield en overal bij werd betrokken.
Het deed me zo goed om te zien hoe jij "gewoon" bij de groep hoorde, gewoon Nina mocht zijn.
Ik heb nog steeds het gevoel dat je een doel had, mee op kamp...

Samen nog een keer in de achtbaan..16 mei 2013

Ik heb mezelf zo vaak afgevraagd, wil ik weten wanneer het moment daar is. Het moment waarop je achteruit gaat of misschien wel heel plots bij ons weg zou gaan. Toen heb ik vaak gedacht dat ik het wel zou willen weten. Hoeveel tijd we nog hadden, wat we nog met die tijd hadden kunnen.
Nu weet ik dat het zo goed was, we hebben er alles uitgehaald, elke dag onbezorgd en oprecht
genoten. We hebben geleefd...

De laatste 2 maanden van jouw leven.....ze waren zwaar...loslaten...onder ogen moeten zien dat we
alles heb gedaan wat mogelijk was.
En dat alles wat we je nu nog kunnen geven liefde is...bergen pure liefde.
De laatste 2 maanden van jouw leven, bijna elke minuut daarvan staat in mijn geheugen gegrift..
Ik beleef het nu opnieuw......ik voel het nu opnieuw....het is moeilijk.
Zwaarder dan een jaar geleden....want toen was jij nog bij mij.