Omwille voor de rust in ons gezin hebben we meer dan een jaar een geheim met ons meegedragen
en dat hebben we gisteren met Nina en Bowie gedeeld.
Iets wat een moeder haar kinderen nooit zou moeten vertellen.....
Gisteren hebben we Nina verteld dat ze niet lang meer bij ons kan zijn....
dat ze doodgaat...
Nina is verdrietig, boos en ze vind het oneerlijk.
Ondanks het verdriet is het ook een opluchting om dat met haar te kunnen delen, en nu ook met jullie allemaal.
Ik was bang dat Nina na ons gesprek dicht zou klappen en niet meer zou willen praten.
Het tegendeel gebeurde, ze doet me weer versteld staan.
Ze neemt de regie compleet over, ze weet al wat ze allemaal wil en hoe ze het allemaal wil.
Zoals ik al hier en daar had laten vallen is Nina vooral erg moe, pijn heeft ze niet.
We weten niet hoelang Nina nog bij ons mag zijn, dagen, weken..
Ik wil proberen om zo vaak mogelijk wat te schrijven, om de dingen van me af te schrijven
maar ook om iedereen die zo met ons meeleeft op de hoogte te houden
Je kwam bij ons op een mooie lentedag
Je maakte van mij een moeder
Intens geluk, liefde, blij
Toen kwam de zomer
Alles werd mooier met jou erbij
Zonnestralen, warmte, ontdekken
Daarna kwam de herfst
We dansten in de storm
Trots, vechten, samen
En straks komt de winter
Voor altijd....zonder jou
Lieve familie, wat kan je zeggen na zo'n bericht. Veel komt in mij op, boosheid, onmacht, verdriet maar ook geluksmomenten van Villa Pardoes, een dolle dingendag.......
BeantwoordenVerwijderenWeet dat we aan jullie denken. Een hele dikke knuffel Miriam, Herman en Fabiën
Bad news travels fast....
BeantwoordenVerwijderenLieve Marcha,
Van andere oud klasgenoten hoorde ik het slechte nieuws. Het ergste wat een moeder kan overkomen. Hartverschurend dat je dit een jaar met je mee moest dragen en nu het slechte nieuws zelf aan je kind moest vertellen. Wat ontzettend moedig. Maar zo ken ik je van vroeger. Je ging nooit iets uit de weg. Maar dit wens je niemand toe. Hoe ondragelijk.....
Woorden en daden komen tekort.
Al mijn gedachten zijn bij je. Ik wens jullie samen alle warmte en liefde toe, zoveeeeeeel als van hier naar de maan en weer terug.
Liefs Maryvic Luna
...daar word ik helemaal stil van...tranen biggelen over mijn wangen...ik ken jullie niet persoonlijk...heb jullie wel altijd gevolgd en gehoopt...
BeantwoordenVerwijderenWat moet je er van zeggen...je snapt er zelf toch al helemaal niets van...is dit uit te leggen aan een kind als je zelf niet eens begrijpt waarom...onwerkelijk...
Geniet van jullie meisje zolang het nog kan!
Mijn hart is bij jullie,
Moniek.
Lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderenAls lieve, kleine, onschuldige kleuter kwam je bij me in de klas op de Brinck in Uden. Het was een leuk en gezellig jaar.
We wisten allebei niet dat ons leven niet zo onschuldig zou blijven.
We kwamen elkaar tegen in het dolfinarium tijdens een uitstapje met het ziekenhuis (dolle dingen dag) en later ook nog een keer op de afdeling in Nijmegen.
Ik heb je verhaal al die tijd gevolgd op de blog.
Wat is het leven toch oneerlijk! Waarom? Dat zullen we nooit weten. Nina, ik ben trots op je!
Ik wil jullie alle sterkte toewensen die jullie nodig hebben.
Liefs (juf) Nicole Hokke
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenOmdat je leeft van hoop, komt zo'n bericht toch binnen als een bom! Diep geraakt en sprakeloos zitten we op de bank. Het is té erg, onwerkelijk, oneerlijk en zo afschuwelijk.
Wat hebben jullie een lange en zware strijd moeten leveren en die had zo anders moeten eindigen....
We wensen jullie alle sterkte en kracht toe!!!
Liefs Jacques en Lieske (ouders Noa uit Villa Pardoes)
lieve allemaal,
BeantwoordenVerwijderentranen rollen bij mij nu ook over mijn wangen en ben helemaal sprakeloos.
Ma vertelde me net hoe slecht het ging en ben meteen op deze site gaan lezen.
wens jullie heel veel sterkte toe.
groetjes jullie oude buurmeisje Wendy