vrijdag 1 mei 2015

Zou je......

Vandaag is jouw verjaardag....
We zijn dicht bij je, maar op een andere manier.
We zullen je verjaardag vieren zoals alleen jij het kon,
feest, genieten van het leven en van het jarig zijn.
Op ons plekje....Valencia.
Ontbijten met churros, van de zon genieten op het strand.
Eten wat jij lekker vond.....en vuurwerk moet geen
probleem zijn daar.
We zullen genieten van jou...en met jou, in ons hart.

13 jaar zou je zijn geworden vandaag...
Een leeftijd waarop je de hand van je ouders voorzichtig los gaat laten,
en zelf de wereld gaat ontdekken....de wereld aan je voeten.
Ik kan dagen vullen met nadenken over hoe je nu geweest was.
Nog steeds eigenwijs...een echt meisje, zeker.
alles doen op jou manier, geen twijfel.
Met jouw levensmotto "Waarom niet!?!?" zou je vast
veel mooie dingen hebben beleefd.
Hoe had je het gedaan op school?
Zou je nieuwe vriendinnetjes hebben gekregen?
Ik zie Nina's vriendinnetjes nog geregeld, blijf betrokken in hun levens,
en daar geniet ik oprecht van maar natuurlijk is dat ook confronterend.
Ik zie hoe ze vooruit gaan, groeien, zelfstandiger worden, zelf hun keuzes
maken.
Mooi om te zien, ik had dat ook zo graag bij jou willen zien in plaats
daarvan kan ik er alleen over dromen.
Me voorstellen hoe het geweest had kunnen zijn.

Zou je jezelf staande hebben gehouden?
Zou je een moeilijke puber zijn geworden?
Zou onze band zich nog verdiept hebben?
Ik herinner je hoe je was...elke dag.
Maar hoe zou je zijn geworden...alles wat je nooit mee gaat maken.
Zoveel mogelijk heden als je aan het begin van je leven staat.
Welke keuzes zou je hebben gemaakt?
Welke avonturen zou je gaan beleven?
Hoe zou jouw geluk er hebben uitgezien?

Zoveel dat je nooit zult proeven,
dat is onze pijn voor jou.

Lieverd...vandaag is jouw verjaardag..
waar je ook bent....ben gelukkig.
Feest.....vandaag .....voor altijd







2 opmerkingen:

  1. Hoi Marcha,
    Wat is het toch moeilijk he! Je schrijft zo mooi, precies zoals het is, hoe zou het zijn? op school? welke school? en nog zoveel meer. Wat is het toch erg dat je dit als mens moet meemaken...bijna niet te doen. Ook voor ons is Valencia ons plekje, en toen wij daar waren in maart met de fallas (zeer slecht weer) stond er een enorme leeuw op dat grote plein. Het was geen tijger, maar toch dacht ik aan Nina. Wij zijn net weer terug uit Valencia (met mooi weer), en ook dan weer is Maryse niet thuis....hoe zwaar kan het zijn.
    Het zal altijd zwaar blijven, maar misschien anders om te 'dragen'. Jullie zijn 'iets' verder in het proces, maar het verdriet gaat nooit weg, hoelang ook terug. Ook de vriendinnen hier aan de deur doet ons goed, maar ik snap heel goed dat het ook zo confronterend is, dat voel ik ook. Want Nina en Maryse hadden daar ook bij moeten zijn, en geen tumor en geen ellende, afschuwelijk gewoon.
    We moeten er doorheen, hoe verschrikkelijk moeilijk ook.
    Het gaat jullie goed, en heel veel sterkt voor altijd!!
    Lieve groet, Suzanne Wouters

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Pfft...tranen in mijn ogen! Besef maar al te goed jullie gemis...

    Liefs, Moniek.

    BeantwoordenVerwijderen