Mijn Allerliefste Nina,

Vandaag vieren we jouw 14de verjaardag.
De derde verjaardag die we zonder jou vieren.
Makkelijker word het niet.
Steeds meer vragen, hoe zou het nu zijn geweest.
Steeds minder herinneringen, zonder jou.
De verwarring, de pijn.
Ik ben blij want het is jouw verjaardag.
Een feestdag, maar zonder jou.
Jouw feestdag.
Je had nooit geen verwachtingen.
Gewoon blij vanaf het moment dat je 's morgens wakker werd,
totdat de laatste visite weg ging.
Vooral genieten van de aandacht, van het samenzijn.
En je blije koppie als je cadeautjes open maakte.
Mijn lieve Nina, wat mis ik je, elke dag meer.
Jij was de zon.

Ik mis je

Ik mis je, in alles wat ik zie
Ik mis je in alles wat ik voel
Ik mis je, in alles om me heen
Ik mis je...maar jij bent...in mij

27 juni vandaag is het twee jaar geleden dat je gestorven bent.
Al 2 jaar zonder jou waarin wij nog steeds elke dag moeten leren te
leven zonder jou.
Elke dag zonder jou...is niet compleet.

Je word nog zo in leven gehouden door de mensen om ons heen,
en er komen nog steeds nieuwe mensen bij die jou leren kennen.
Over jou dood heen, hoe bijzonder is dat?
Elke dag ben je in ons hart en elke dag denken we aan je, daarin is deze dag
niet anders dan alle anderen.
Wat deze dag bijzonder maakt is dat mensen het vandaag even extra met ons
delen. Ons gemis met ons delen, en daardoor doet het even net wat minder pijn.
Vanmorgen word ik wakker en mijn tijdlijn op facebook staat vol met
foto's van Nina en lieve woorden. De whatss appjes stromen binnen.
Het voelt alsof we op deze dag gedragen worden.
Vanavond zullen we ook weer delen.
We zullen eerst dichtbij Nina zijn en daarna door rijden naar Cuijk waar
we samen met een groep meelopen in de Samenloop voor Hoop van KWF.
Morgen loopt Bowie samen mee met Mick in de kinderloop.
Dankbaar dat wij deze dag op zo'n bijzondere wijze mogen delen.

Lieve Nina, nog steeds zo trots op je als vanaf het eerste moment dat ik
je in mijn armen hield.
Mijn liefde voor jou....groter elke dag.
Ik mis je..
Luv joe.
X Mama

Verlangen.

Zou je......

Vandaag is jouw verjaardag....
We zijn dicht bij je, maar op een andere manier.
We zullen je verjaardag vieren zoals alleen jij het kon,
feest, genieten van het leven en van het jarig zijn.
Op ons plekje....Valencia.
Ontbijten met churros, van de zon genieten op het strand.
Eten wat jij lekker vond.....en vuurwerk moet geen
probleem zijn daar.
We zullen genieten van jou...en met jou, in ons hart.

13 jaar zou je zijn geworden vandaag...
Een leeftijd waarop je de hand van je ouders voorzichtig los gaat laten,
en zelf de wereld gaat ontdekken....de wereld aan je voeten.
Ik kan dagen vullen met nadenken over hoe je nu geweest was.
Nog steeds eigenwijs...een echt meisje, zeker.
alles doen op jou manier, geen twijfel.
Met jouw levensmotto "Waarom niet!?!?" zou je vast
veel mooie dingen hebben beleefd.
Hoe had je het gedaan op school?
Zou je nieuwe vriendinnetjes hebben gekregen?
Ik zie Nina's vriendinnetjes nog geregeld, blijf betrokken in hun levens,
en daar geniet ik oprecht van maar natuurlijk is dat ook confronterend.
Ik zie hoe ze vooruit gaan, groeien, zelfstandiger worden, zelf hun keuzes
maken.
Mooi om te zien, ik had dat ook zo graag bij jou willen zien in plaats
daarvan kan ik er alleen over dromen.
Me voorstellen hoe het geweest had kunnen zijn.

Zou je jezelf staande hebben gehouden?
Zou je een moeilijke puber zijn geworden?
Zou onze band zich nog verdiept hebben?
Ik herinner je hoe je was...elke dag.
Maar hoe zou je zijn geworden...alles wat je nooit mee gaat maken.
Zoveel mogelijk heden als je aan het begin van je leven staat.
Welke keuzes zou je hebben gemaakt?
Welke avonturen zou je gaan beleven?
Hoe zou jouw geluk er hebben uitgezien?

Zoveel dat je nooit zult proeven,
dat is onze pijn voor jou.

Lieverd...vandaag is jouw verjaardag..
waar je ook bent....ben gelukkig.
Feest.....vandaag .....voor altijd

30 Maart 2010

Dinsdag 30 maart 2010

5 jaar verder zijn we nu....
Zoveel verandert vanaf het moment dat we hoorden op die dag dat er een
tumor in je hoofd zat.
De wereld op zijn kop...nooit meer zorgeloos leven...geen sprookjes meer, niet meer
geloven in happy endings. Dat alles heeft kanker ons afgepakt, ons leven nooit meer hetzelfde.
We zijn nog steeds gelukkig...alleen dit geluk komt met pijn.
Alles...alles zou ik er voor geven om weer 5 jaar terug te gaan...het pad zou ik als het moest zo weer met je lopen...alleen met een andere afloop.
En natuurlijk weet ik dat iedereen een ander leven leefde 5 jaar geleden......iedereen maakt een reis...
niemand blijft hetzelfde.
Alleen is onze reis zwaar...en kwam de verandering zo snel.
En nu kan ik hier wel een heel verhaal gaan schrijven over de laatste 5 jaar over de pijn en het verdriet...en ook over de mooie dingen die er zijn gebeurt in die jaren, want die waren er.
Dat het ons veel mooie herinneringen heeft gegeven..dat het ons positief verandert heeft als mens.
Dat we kleinere dingen belangrijker vinden, dat we andere inzichten hebben gekregen ins ons leven en het leven en de mensen om ons heen.
Dat het ons "sterker" heeft gemaakt.
Maar ik wil geen mooie herinneringen.....ik wil jou.
Ik wil geen sterker mens zijn....liever was ik nog net zo naïef als vijf jaar geleden.
Een leven voor 30 maart 2010, en een leven na 30 maart 2010.
Voor altijd verandert...met een ding nog steeds hetzelfde.
De liefde die ik voel voor jou, mijn lieve meisje..toen... nu..voor altijd..

Nog onbezorgd genieten...hoe anders was het een paar weken later...

Happy New Year

Wishing the rainbow