Zo....dit is raak!

Laatst kwam het nieuwe nummer van Marco Borsato voorbij dat hij met zijn dochter
zingt. "Samen voor altijd".
Mooi, maar pijnlijk omdat het voor ons voor altijd nooit meer samen zal zijn.
Hoever liggen Samen en Verlies uit elkaar.
Mooi, en heel erg raak...

Verlies 
Marco Borsato

Ze zeggen dat de tijd je wonden heelt, 
maar ik voel elke dag dezelfde pijn;
waarom werd je bij me weggehaald,
waarom mocht je niet gewoon dicht bij me zijn?
Nog steeds dezelfde leegte in mijn hart,
nog steeds dezelfde handen op mijn keel,
boos op de God die jou niet wilde helpen,
boos op een wereld die niet stoppen wil.

Ik zie nog steeds de tranen in je ogen
die je het liefst verborgen hield voor mij.
Hoe klein je was je wilde mij al sparen,
je hield je groot en je verbeet de pijn.
Ik wilde elke dag wel met je ruilen,
ik wens nog elke dag dat ik het was.
Jou te zien lijden en niet kunnen helpen,
die onmacht sloopt me nu nog elke dag.

En niemand vertelt mij wat de reden is
dat alles zo verandert.
Ineens is alles anders.
Het was toch goed zoals het was,
jij deed toch niemand kwaad?
Ik begrijp het niet…

Ik heb geschreeuwd tot ik geen stem meer had,
mezelf gepijnigd tot ik niets meer voelde.
De cirkel keer op keer weer rondgegaan
totdat ik zelf niet eens meer wist waar ik op doelde.
Ik heb gepiekerd tot het ochtend was,
alle beslissingen die ik ooit nam,
alle vragen die ik had gesteld,
gewacht op antwoord dat van niemand kwam.

En niemand vertelt je hoe je verder moet
als alles wat je lief is
opeens voor altijd weg is.
Eén moment is alles goed
en dan vertelt een stem je dat het ophoudt.

Nee, niemand vertelt mij wat de reden is
dat alles zo verandert.
Ineens is alles anders.
Het was toch goed zoals het was,
wij deden niemand kwaad, toch?
Ik begrijp het niet…

Ik stap m’n bed uit en begin de dag,
ik zie de zon maar ‘k voel haar warmte niet.
Ik dwing mijzelf de woorden te herhalen
die je me zei vlak voor je ons verliet.
Je keek me even heel diep in mijn ogen,
je pakte me heel stevig vast:
“Wees niet boos om wat er niet meer is, pap,
maar wees dankbaar voor hetgene dat er was.”

Op mijn laatste blog herinnerde iemand mij er terecht aan dat haar dood zinloos
was.....maar haar leven zeker niet...die gedachte ga ik proberen vast te houden.
Dankjewel Petra! X