Rituelen die te maken hebben met of in het teken staan van de dood.
Ze zijn ontstaan om stil te staan bij het verlies van iemand die je dierbaar is.
Ze zorgen ervoor dat je weer even stil staat bij degene die je mist.
Allerzielen 2 november, voor ons de eerste keer dat we deelnemen aan iets wat
nu bij ons hoort.
De paden op de begraafplaats waren vol gehangen met lampjes, bij binnenkomst
stonden er vuurkorven.
Er was een ruimte om samen te zijn en om een kaarsje aan te steken.
Wat brengt het aansteken van een simpel kaarsje dan veel los, ik erken dat jij er niet meer bent
door het aansteken van een kaarsje voor jou.
Meteen begrijp ik de zin van Allerzielen, stil staan bij wat niet meer is.
Niet dat ik dat nu nodig heb een moment om jou te herdenken...jij bent in mij...altijd...in mijn hart en in mijn hoofd.
Daar waar ik je ook het liefste heb, dicht bij mij waar ik je kan voelen.
Maar voor nu is het even te veel, mijn hoofd is te vol.
Vol met gedachtes en herinneringen zodat ik niet eens meer kan voelen
wat ik voel.
Het stormt in me
Het maakt me moe..en verdrietig, mijn lijf doet pijn.
Het kost moeite om alles weer rustig te krijgen daarboven, er komt alleen
maar meer bij.
Wat zou ik graag alles weer op een rijtje krijgen, zodat ik weer rustig kan denken
en rustig kan zijn.
Ik doe mijn best, en ik weet dat het tijd kost en nee... ik wil niet aan mijn verdriet voor bij gaan.
Maar wat wil ik graag weer rustig aan je denken en je weer voelen....en weer
een klein beetje mezelf zijn.
Gisteren kwam ik een boekje tegen, Nina heeft dat vorig jaar voor me gemaakt,
een knutselvriendenboekje voor jou en je moeder.
Het is een soort vriendenboekje waarin ze allerlei dingen moest invullen over ons.
Een vraag die ze moest beantwoorden was, Lieve Mama zonder jou voel ik me als een?
Ze kon kiezen tussen verschillende antwoorden of zelf iets schrijven.
Wat ze geschreven heeft maakte me toen aan het huilen, en nog steeds als ik het lees.
Maar wat me gisteren nog meer raakte was de datum waarop ze het geschreven heeft.
Lieve Nina, alles zou ik geven om weer naar deze dag terug te kunnen gaan.
Want zonder jou voel ik me....leeg, alleen en verloren.
XXX
 |
| Lieve mama zonder jou voel ik me als...een tijger zonder strepen |
lieve Marcha
BeantwoordenVerwijderenheeft ze toch jou weer volledig aan haar laten denken.
toeval nee geen toeval een troost voor je verdriet.
als ik je hoofd leeg kon halen deed ik het , kan alleen maar zeggen als de nachten in houden dat je met een vol hoofd niet kan slapen moet je wat halen bij de dokter anders hou je het niet vol. een goede nachtrust is heel belangrijk om de dagen vol te kunnen houden
ik hou van je
liefs Saskia
Poeh. Wat heftig.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk vind je snel de rust weer in je hoofd.
Liefs Ro, Breg, Sterre & Mex
Lieve Marscha,
BeantwoordenVerwijderenIk ben een stille lezer van jou, nina en jullie blog. Wat heftig allemaal zeg, ik denk wekelijks aan jullie. Toen ik het nummer van Marco Borsato hoorde, dacht ik meteen aan jou en je dochter, het is een verdrietig nummer maar dat past bij de hele situatie denk ik. Het nummer heet verlies, ik hoop dat je er iets aan hebt.
Lieve Marcha, ik hoop dat de rust in je hoofd weer terug keert, maar dat heeft tijd nodig veel tijd. Heel erg veel sterkte toegewenst, ik denk aan jullie.
Liefs Christa