En dat er tijd voorbij gaat...
Voor mij staat de tijd stil vanaf het moment dat jou hart stopte met kloppen.
Achteruit kan niet meer, en vooruit lijkt niet te bestaan, alleen het hier en nu.
Bijna een jaar zonder jou..
Al wekenlang denk ik na over jou sterfdag, het liefst zou ik er aan voorbij gaan, gewoon
27 juni overslaan. Ik weet hoe je het leven moet vieren maar hoe herdenk je de dood?
Voor mij ben je ook nog steeds niet dood, het kan niet, in mijn gedachten ben je er nog.
Ik voel je, je bent niet dood, niet echt.
Maar toch kunnen we die dag niet overslaan.
Twee dagen geleden komt Bowie thuis, mama ik wil graag dat mijn vriendje erbij is vrijdag.
We hebben het er al samen zo een beetje over gehad...
Ik vind het fijn als hij er is voor mij, voor als ik het een beetje moeilijk heb.
Maar ik wil wel graag alleen bij Nina zijn.
Dat voelt goed lieve Bowie.
Wij volgen zijn voorbeeld, 27 juni zijn we thuis iedereen die iets met ons wil delen
is meer dan welkom.
Nina is gestorven om acht uur s 'avonds, wij willen dan graag dichtbij haar zijn.
Wij zullen van half acht tot half negen bij Nina's graf zijn en we willen
dat moment graag alleen delen.
Denk vrijdag aan Nina, herinner haar hoe ze was, we vinden het fijn als je je gedachten met ons wilt delen, of ons je warmte wilt geven. Wij missen haar elke dag, elk uur elke minuut maar vrijdag nog meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten