Pure liefde

Jouw dood, zo oneerlijk, zo onbegrijpelijk, zo onnodig, zo onwerkelijk....
zo mooi....


27 juni 2013,
De laatste dag van jouw prachtige leven.
Jij was niet bang om dood te gaan, ik was wel bang voor jouw dood.
Hoe zou je dood gaan, wanneer zou je dood gaan, konden we er allemaal wel bij zijn.
Een paar weken eerder had je gevraagd of papa, mama, Bowie en op en oma bij je konden zijn
als het moment daar was.
Wanneer dat moment er was wisten wij niet, jij wel.
Tot in detail heb jij jouw moment gekozen. De hele dag was je rustig, je lag daar in je bed .
Af en toe opende je ogen, je keer starend voor je uit, geen lieve glimlachjes meer.
Rond half acht waren je twee lieve vriendinnetjes er, zij vertrokken en opa en oma kwamen binnen.
Opeens werd je wat onrustig, Nancy en ik gingen bij je zitten, je ademde moeilijker.
Marcha ik denk dat dit het moment is, zei Nancy.
We zijn allemaal om je heen gaan zitten, zoals jij wilde.
Ik zat voor je, keek je aan...voor de laatste keer....
Mijn hand op jouw hart....ik voelde onder mijn hand jou hart steeds langzamer kloppen
steeds zwakker.
Daar lag je alsof je sliep...en ik wilde het zo graag goed voor je doen er voor je zijn.
Jij bent zo sterk geweest, nu moest ik sterk zijn.
Terwijl je hart steeds langzamer ging kloppen, vertelde ik je keer op keer dat je mocht gaan.
Dat het goed was zo....en toen was je weg...meteen zo ver weg.
Ik heb je vastgehouden tot je koud aanvoelde, daarna hebben we je samen met iedereen die voor je gezorgd heeft gewassen, heel erg liefdevol We hebben je prinsessenjurk aan getrokken en je mooi gemaakt. Papa heeft je naar de woonkamer gedragen, je nog één keer vastgehouden. Jouw armpjes om hem heengeslagen.
Je ging zoals je was, mooi, lief, bijzonder.

Nu leef ik al een jaar zonder jou, ik heb geprobeerd door te gaan zonder jou.
Elke dag is het een strijd, mijn moederhart wil maar één ding.
Jou zoeken, jou vinden en dan voor altijd bij jou blijven.
Het leven zonder jou doet pijn, enorm veel pijn, maar ik zie en voel ook mooie dingen.
Elke dag een tweestrijd, niet kunnen en niet willen wennen aan het feit dat jij er niet meer bent.
Jij bent niet meer hier, dat weet ik.
Maar omdat jij nog zo doorleeft in de harten van veel mensen die nog dagelijks over je praten
voelt het alsof je nog leeft.

Lieve Nina,

Ik kan me het leven dat ik nog heb te leven niet voorstellen zonder jou.
Er komt een dag dat ik naar je mag gaan zoeken....en dan zal ik je vinden..
waar je ook bent...dat beloof ik je.
Tot die tijd is er maar een ding....pure liefde.
Mijn liefde voor jou...en jou liefde voor mij.

Mijn meisje...ik mis je...ik mis je
Je bent nu in mijn hart...voor altijd veilig