Door de spoeling krijgt Nina per uur ong een glas water drinken, dat houdt dus in dat we iets vaker naar het toilet gaan dan anders. Omdat dit nu een heel ritueel is zijn we dus een groot deel van de dag en nacht bezig met toiletbezoekjes. Helaas is dat nu niet je bed uit en rennen, je moet om te beginnen je een wegbanen door alle draadjes die aan Nina verbonden zijn, dan opzoek naar een po. Plasje doen waarbij je op moet letten voor rondspetterende druppels. Handen wassen van mij en van Nina. Weer opassen voor de draadjes en de po naar de vuile dienst brengen. Klinkt simpel maar geloof me het is een heel gedoe en wil ik het helemaal goed doen moet ik daarbij ook nog handschoenen aan trekken. Het is namelijk niet de bedoeling dat ik een paar Chemo Caspers binnen krijg.
Na eindelijk gewent te zijn aan het plasritme beginnen we aan de volgende opgave het chemodrankje dat ze dagelijks krijgt naar binnen zien te werken. Na ongeveer een uurtje samen met de pedagoge proberen, waarbij Nina echt heel erg haar best doet moeten we tot de conclusie komen dat dat niet gaat lukken. Het is gewoon te vies, ik kan het natuurlijk niet proeven maar ik geloog onze dappere dodo op haar woord. De verpleegkundige neemt contact op met de apotheek om uit ze zoeken of het goedje ook in een capsule kan, maar dat gaat hem helaas niet worden. Zo komt het dat aanhet eind van de dag Nina toch nog onverwacht snel al een sonde moet, dit is de enige manier die overblijft om haar de medicijnen toe te dienen. Nou dat gingen we wel even doen, maar dat viel even tegen na veel kokhalsen en spugen zat het ding er eindelijk in. Heel erg vervelend voor Nina en voor het eerst was ze ook even echt heel erg verdrietig. Volgens de verpleegkundige moet ze snel wennen aan het vervelende gevoel in haar keel, nou ik hoop het voor je meisje. Nina moest na het inbrengen van de sonde nog veel braken en we dachten even dathet door de chemo kwam. Maar in de loop van de avond zakte dat weer en ging ze lekker slapen. Dus eigenlijk nog steeds niet ziek van de chemo.
Hopenlijk mogen we morgen ons dappere meisje weer mee naar Mill nemen.
Groetjes Marcha
Geen opmerkingen:
Een reactie posten