Zomer...

Het zomert maar door, wat had jij genoten van het mooie weer.
Een lange eindeloze zomer....een eindeloos lange zomer...zonder jou.

Met jou dood zijn er ook veel veranderingen gekomen in ons leven.
Grote veranderingen, opeens gaat ons leven een andere kant op.
Veranderingen zijn zwaar, het moeilijke ervan is het accepteren van
datgene wat nu anders is. Het was namelijk perfect zoals het was, ik hield
van ons leven, van mijn leven.
Ondanks jou ziekte was het goed,  zelfs meer dan dat.
Daarom is deze grote verandering ook zo moeilijk om te accepteren
omdat het heel dubbel is. Ik voel me schuldig over de gedachte en
tegelijkertijd weet ik dat ik dat niet hoef.
Mijn leven is nu ontzettend zwaar, en in mijn beleving niet meer
zo mooi en verre van perfect.
Maar na jou dood wel een stukje makkelijker.....
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik weet dat iedereen begrijpt wat ik bedoel..
Ik heb mijn vrijheid terug....
Natuurlijk zorg ik nog, voor Bowie, voor Mick.
Mick is makkelijk, ik kan gaan en staan waar ik wil, hij gaat mee en vind alles leuk.
Bowie doet me versteld staan, zo zelfstandig als hij is, en misschien al wel heel lang was alleen heb ik het niet gezien.
Ik hoef niet meer mee naar school, dat regelt hij zelf allemaal, zo gebeurt het dus dat ik voor
niks aan het schoolplein sta, hij is allang naar huis.
Fijn al die nieuw verworven vrijheid...maar nog veel liever had ik voor jou gezorgd.
Eindeloos lang
HVJ