Ik zie de zon....maar voel hem niet.
Ik zie de bloemen.... maar ruik ze niet.
Zonder jou is het magische weg.....jij maakte alles bijzonder.
Ons leven met jou was een sprookje, we genoten van elk moment....... jij voorop.
Alleen had jou sprookje geen happy end.....wel een mooi einde.
Jouw afscheid was waardig, mooi en krachtig, alles klopte.
Geen groots afscheid, het kan altijd groter met meer mensen, maar dat siert jou niet.
Jij koos zelf ook altijd heel bewust voor de mensen die je toeliet in je leven.
Intiem, met alleen maar mensen die voor jou een speciaal plekje in hun hart hebben.
Als een prinses brachten we je naar Kasteel Aldendriel.
Voorafgaand aan de afscheidsdienst was er een samenkomst in de tuin van het kasteel.
Het was mooi, het leek meer op een tuinfeest dan op een afscheid.
Er werd gelachen, de zon brak door en er waren taartjes, en ik verdenk je ervan dat jij ze had geregeld.
We hadden al weken 2 adressen voor de catering klaar liggen, op het moment dat we ze nodig hadden ging het fout. Eerst waren ze niet te bereiken, en uiteindelijk konden ze allebei niet.
Op goed geluk een ander adres gebeld, tijdens het telefoongespreek geen goed gevoel erover.
Toen zij hij ook nog "o,ja we bakken niet zelf, we halen de zoete hapjes bij een bakker". Mijn gedachte, dat word dus niks....tot dat hij zei "we halen ons gebak bij Bakkerij Strik in Nijmegen.
Nina's lievelingsbakker, hoe vaak we voor haar niet daar naar toe gereden zijn, vaak net nog even op zaterdagmiddag.
Dat had, ons meisje toch goed voor elkaar je bent bijzonder.
Gewoon, bijzonder mooi.....
Laat me los
Ik moet nu alleen
En houdt me vast als het nodig is
In gedachten
Ik zoek je in alles om me heen
Maar al denk ik soms dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen dat ik je soms mis
Ik moet nu alleen
En houdt me vast als het nodig is
In gedachten
Ik zoek je in alles om me heen
Maar al denk ik soms dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen dat ik je soms mis
Zo herkenbaar, en toch in het diepst van de stilte is ze er... En zullen ze er altijd zijn...
BeantwoordenVerwijderenEn het liedje van Maaike, ja daar word je stil van.. en ook dat is waar.. Beide moet je elkaar los laten. en dat heeft tijd nodig... heel veel tijd. voor de een langer dan voor een ander maar neem de tijd.. Ook het liedje van Marco Borsato Afscheid nemen bestaat niet.. Ik weet wat jullie voelen, beleven.. mee maken. En leef met jullie mee.. de stormen en de stilte, lichte en het donkere, bergen en dalen... Wit en zwart. Lach en een traan. En als je het zo bekijkt bestaat het leven uit twee polen PLUS en MIN of Positief en Negatief. om zo in evenwicht te blijven en komen. En smelt het weer samen.. en zoek je en krijg je een balans.. waar het weer stil en rustig word.. Maar voor jullie en ook voor mij een balans waar een gouden zijde achtig heel fijn draadje door loopt die het onderbreekt en toch weer een geheel maakt.
Nog een lange weg te gaan. Maar weet en voel je bent niet alleen..
Liefs.
Mooi... een kasteel... taartjes... de muziek...
BeantwoordenVerwijderenZo dubbel ook dat je eigenlijk al dit moois liever niet had willen meemaken, maar als het dan toch moet...
Wat had jij een bijzonder afscheid Nina!
Xxxx
BeantwoordenVerwijderenmooi...
BeantwoordenVerwijderenelke keer als ik het hoor,
rolt er een traan over mijn wang.
Liefs