Just thinking....

Weer een zonnige dag ook voor ons...
Nog steeds alles rustig, Nina blij, voel me goed...
Maar toch blijft het malen van binnen, bij alles wat je doet
vraag je je af, heb ik de juiste keuze gemaakt, de juiste woorden gezegd,
de goede dingen gevraagd.
Normaal zou ik alles makkelijker loslaten, maar dit kan je maar één keer doen.
En je wilt het zo graag goed doen.
Wij hebben -vind ik- het gelukkig dat we afscheid van Nina mogen nemen,
alleen weten we niet hoe lang we haar nog bij ons mogen hebben.
Alles maakt je zo bewust mee, en ieder uur iedere minuut wil je mee laten tellen.
Dat legt dus een enorme druk op iedere keuze die je maakt.

Natuurlijk is het ook onvermijdelijk dat je nadenkt over hoe dingen hadden kunnen zijn.
Voor Nina was dit jaar toch een mijlpaal in haar leven, groep 8.
Een jaar van afscheid nemen en aan iets nieuws beginnen, met veel hoogtepunten in het
laatste schooljaar.
De schoolkeuze voor het voortgezet onderwijs, kamp, afscheidsfeest groep 8, de Musical.
Bij het kamp van groep 8 is Nina er nog bij geweest, ik ben er -nu achteraf- zeker van dat ze daar nog voor is gegaan, dat ze alles heeft gegeven om daar bij te zijn.
Vanavond was het afscheidsfeest van groep 8, daar was Nina niet bij.
Moeilijk? Ja...omdat ze er wel bij hoort.
We hebben het er maar niet met haar over gehad, ze is er zelf ook niet over begonnen.
Makkelijk misschien......maar ondanks dat ik heel sterk het gevoel heb om alles goed te willen doen, is makkelijk soms gewoon ook goed genoeg.